Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tchnienie samotnej Duszy


Justyna Adamczewska

Rekomendowane odpowiedzi

Samotność biegła za nią, 
dogoniła i po sprawie. 
Teraz razem w kosmosie 
na niebiańskich polach. 
  
Tworzą liczbę podwójną. 
Stoją - ich ręce splecione, 
ten uścisk jest dławieniem, 
ujściem ukrytym w norach. 
  
Bezduszny duch przygarnął, 
mrożąc ich wspólne działanie, 
zaczaił się na tchnienie. 
Dawał złodziejski strach. 
  
  
Stali się trójcą, że ach.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...