Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Poczucie


Natalia Urbaniak

Rekomendowane odpowiedzi

otulona po uszy szłam przez cały ranek
krawędzią wilgotnego lasu
w martwych dłoniach niosłam 
subtelne naczynie
by przechylić czarę goryczy zawczasu

 

gorzkie krople
łzy jak sople
oczu ciążą
usta zwiążą

 

otulona po uszy szłam tego wieczora
wąskim pasem doliny
ściskając w ramionach 
znalezione zioła
przyprawię nimi 
odkupienie winy
bezwstydnie zmuszona

 

upokorzona po gęstość zawczasu
goryczy czarę przechylić mi przyjdzie
połknę z przytupem
lekarstwo na wszystko
a on będzie daleko

z pochodnią na czole

rozpali na nowo
tak wolę

Edytowane przez Natalia Urbaniak
poprawki... poprawki... (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Natalio, ciekawie, trochę mrocznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale te wersy, trochę (wybacz) wybijają z rytmu - są śmieszne - może nie załapałam ich w kontekście wiersza. Pozdrawiam. J. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Natalio,

wiersz klimatyczny, podoba mi się.

 

Ale po raz drugi "zawczas" przeszkadza mi w lekturze, wracam do niego, wybijając się z całości.

Skojarzył mi się z moim starszym tekstem, temat inny, ale wklejam.

 

Mo_czary

 

Wołałam w odmęty
rzęsiście zamglone
rozpaczy mydliną

wzywałam gdzie myśli
korzenie tarmoszą
uśmiechy gdzie giną

gdzie gnie się i plącze
i ciało zmęczone
owija liana

gdzie pieśń gorzką snułam
rycerzu mój z bajki
by nie czuć się sama.

 

Pozdrawiam

bb

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie wiem, co tam bajdurzysz o Gierku. Że, co? Że 1 maja? Święto to wprowadziła II Międzynarodówka w 1889 roku. Dla upamiętnienia krwawych strajków robotników w USA, w Chicago, a nie w Moskwie. Chodziło min. o wprowadzenie 8 godzinnego dnia pracy (bo wcześniej trzeba było harować niemalże do upadłego, chyba, że chciałbyś zapier…ć 20 godzin na dobę w kopalni czy hucie) Przypomnę, że w kongresie II Międzynarodówki brali udział min delegaci z PPS z Mościckim, czy Piłsudskim w składzie. To tak a propos.   A to, że to święto przejęli później towarzysze z PZPR to już jest inna sprawa.
    • Piękny wiersz, jakkolwiek przeciwniczką wszelkiego kopcenia jestem :) Klimatycznie, gorąco, obrazowo napisane.  Nawet W. Cejrowski, też wielki przeciwnik palenia przyznał, że to zwijanie cygar na udach to jest sztuka, trucicielska, ale jednak sztuka :)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A to traktuję trochę dwuznacznie, bowiem liście tytoniu trują także przez skórę,  z czego nie każdy zdaje sobie sprawę. U nas ludzie pracujący z tytoniem mają rękawice, maski i kombinezony, i to bynajmniej nie jest cosplay ;)   Miło było poczytać nastrojowy erotyk :)   Deo
    • @Krzysica-czarno na białym   Wielkie dzięki po dwakroć :)))
    • oto wiosna radosna eksploduje zielenią Edward Gierek hołduje cyborgom  i półnagim syrenom miliard gwiazd Drogi Mlecznej  czule wychwala PZPR a planety się śmieją  się śmieją  się śmieją Wanad. Aktyn. Bizmut. kwadryki łopoczą czerwienią jak sztandary na pochodzie 1 majowym w kinie Syrena film Jak zostać królem? nęci widzów korpuskularne promieniowanie łączy mostem pokoju Marsa ze Słońcem czy to sen czy jawa? czy to opowieść z radosnym końcem ? radujmy się bracia i siostry !!! in vino veritas!
    • Nad Dublinem słońce wstało W piękny ranek kwietniowy  Gdy zaczęła się walka o naród nowy Za swą Irlandię wielu życie oddało   Zagrzmiały ciężkie działa Pisarze, artyści, robotnicy W miasto wyszli irlandzcy ochotnicy  Dla nich wieczna pamięć i chwała   Szli szybko bo uciekał czas I tak go dużo nie mieli Każda chwilę życia oddać chcieli Za ten piękny irlandzki kras   Sprawa z góry była przegrana Śmierć prosto w oczy im zaglądała Ze spojrzeń jasno wyczytała "Nie chcemy Anglika za Pana!"   A tym co życie stracili  W te burzliwe dni kwietniowe I opadli w spokoju w listowie Wszyscy zazdrościli      Bo jakże miło pod własnym niebem  Na własnej ziemi i za kraj swój  Żyć, umierać i ruszać w bój                            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...