wspomnienie

W takich wierszach, zawsze do nas dociera tylko odprysk obrazu. Bo w środku jest o wiele więcej barw i kształtów niż  w wersach.

Rozmawiamy z tymi co już ich nie ma, ale łudzimy się, że są - TAM. Takie oswajanie własnej śmierci. Choć takie wolne gaśnięcie, jakie malujesz, nie boli i nie przeraża. Poznałem je.

Kocie,

nie znam się na śmierci a wybór interpretacji religijnych jest zbyt szeroki. Nie wiem, gdzie mogą być Ci których już nie ma, ale wiem, że ich cząstka tkwi w nas. Kod dna pokoleń, pamięć. Przemijanie, pętla życia i śmierci.

Pozdrawiam

bb

Andrzeju, 

po Twoim wpisie różne myśli mi przychodzą, choćby - że miałam szczeście przeżyć to proste pożegnanie. Dziś okazja wspomnieć /pozdrowić całą rodzinę. 

bb

Ja też bardzo kochałam moja Babcię i wiem, że była przez Nią kochana ponad życie.

Podoba mi się wiersz, wzrusza mnie.

@beta_b Cudownie napisane!