W ciszy

czuję każdy podmuch wiatru

na tafli pręży się zmarszczka

mojej nieśmiałości twojej niewiedzy przypadku

zapisałam w pamięci kod znaków który prowadzi do lądu ale dziś 

to promień nie prąd zatacza kręgi nie fala 

oddala

i wraca cisza gdy wypatruję znaku na niebie od ciebie

kropli która zmąci

dotknij mocno 

dopłyniemy do brzegu

ciekawie pokazana tęsknota

co jakiś czas powraca cisza

bijąc o brzegi falą tęsknot

szukam na niebie ciebie dzisiaj

a o dotyku mogę westchnąć

Pozdrawiam Jacek

tak sama bym chciała coś wiedzieć na pewno

a przecież wiem wszystko, kiedy jesteś ze mną

kiedy cię nie widzę przestaję być sobą

czy to zdrowe objawy czy tęsknię za tobą ?

Mnie też się podoba.

Pozdrawiam

Bożena

Jacku, Bożenko - dziękuję za czytanie.

Mniej piszę strumieniowo, wolę proste rymowanki, ale tekst się wylał bez asekuracji. 

Kiedyś mówiłam, że moje myśli układają się w pepitkę - taki przykład na to. ;D 

Ciepło pozdrawiam

bb

Witaj - zgrabnie wyszło  - wszystko poukładane - tak można tęsknić ...

Lekko i przyjemnie się czyta.

                                                                                                                                                                                                Udanego dnia zyczę

Tęsknota jest bliskością na odległość :)

BB - ładnie to wyraziłaś :)

PozdrawiaM.

Nie przepadam za białasami, ale do tego utworu warto było zajrzeć. W pierwszym czytaniu zostałem mocno dźgnięty przez "fala oddala" .

Jest to rekwizyt nie z tej epoki i chociaż może wyglądać jak puszczenie oczka do czytelnika, mocno mi nie pasuje. Jednym słowem wyszedł Tobie wiersz wolny :). Ale ogólnie podabasie :)

Miły kocie, 

założenie było inne ;) Kod znaków ... dziś oddala.

Nie prąd, nie fala - jako przeciwieństwo promienia i kręgu. Bo prąd i fala ma konkretny kierunek a promień i krąg - wokól ;D

"Zapisałam w pamięci kod znaków który prowadzi do lądu ale dziś

(to promień nie prąd zatacza kręgi nie fala)

oddala (od brzegu)

To autor miał na myśli. Na nic jednak tłumaczenie skoro wyszło bokiem. :)

Dziękuję za koment,

również Marlett i p. Waldemarowi. :)

Bb

W białym wierszu, autora, nic w zasadzie nie ogranicza. Ani rytm, ani rym, a więc łatwiej jest wypowiedzieć wszystko. Nie znoszę rymów dokładnych blisko siebie dlatego zazgrzytało mi w pierwszym czytaniu.  Przyznać trzeba, ze jest to zaskakujące. W następnych czytaniach odbierałem to już bez wielkich sensacji. Ale nie liczmy, że ludzie będą chcieli wczytywać się w nasze pisanie. Pozdrawiam.