samotnik

wtłoczony w prawidła
paragrafy i przesądy
w ciszy przeżuwasz
kolejny dzień

na wodzy
trzymasz słowa
by nie poruszały
czułych strun

lęk przed ujawnieniem
kawałka siebie
twardym korkiem
zatyka krtań

oddałbyś całe złoto
latami ciułane z przekory
czy przekonania,
za godzinę srebra

Tytuł. "Samotnik" zamieniłbym na "Cali MY"
wiersz przypomniał mi pewną panią z biura, która całą karierę poświęciła niszczeniu ludzkich marzeń przez złotówkę, a na koniec sama otrzymała marną emeryturę.
- Jak mam z tego żyć? - Jej przyjemne dla mego ucha słowa.

Takiej interpretacji  Samotnika  nie spodziewałam się :)

Całe szczęście nie pracowałam nigdy ani w skarbówce ani w ZUS-ie, więc nawet nie mogę owej pani przypominać.

A czy Cali My ?

Być może,chociaż nie do końca jestem o tym przekonana.  Nie brakuje ludzi nadprzebojowych,  którym nie przeszkadzają prawidła i paragrafy, bywają ponad nimi  :)

Dziękuję za poczytanie i komentarz :)

Jestem introwertyczką, więc odbieram wiersz na swój sposób. Też miewam chęć oddania przemilczeń za jedną chwilę na wykrzyczenie tego co czuję

Bardzo dobrze Ciebie rozumiem.

Dziękuję za wizytę :)

Pozdrawiam ciepło :)