II Inteligencja podpowie, gdy ryba bez głosu

Wedle stawu szedłem, ścieżką poprzez łączkę,

tam posiłkiem zajęte były zwierzątka domowe,

niczym Doolitle wdałem się z nimi w rozmowę,

a raczej nagabnięty byłem przez matkę krowę,

ty przedstawicielem dwunożnych, nie baranem,

wszyscy zdamy egzamin z czynów przed Panem,

niczym dobra matka, na produkty daję swe mleko,

mało wam tego, musicie robić mi krwawą łaźnię

by kosztować zupy z moich krwawych piszczeli,

nam głowy ukręcają, rzekła rzeczniczka ptactwa,

by smakować z naszego osocza ohydną czerninę,

my ziemię uwalniamy z nadmiernego robactwa,

owca zabeczała, wełny mało, naszej skóry chcą,

bez pomyślunku,  pragną wyglądać jak te barany,

gdy tak sami sobie, pod nos podstawiają rekuzę,

zaskrzeczał karp, uwielbiają mnie po żydowsku,

w sobie chytrości jak on nie mam i czyszczę wody,

ryby głosu nie mają i na talerzu me ciało podają,

niczym głowę Jana w prezencie dla Herodiady,

ludzie żyjcie i pozwólcie także innym egzystować,

byśmy jak wy, swoją rolę i w tym ciele mogli pokonać.