Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Konsekwencje niekonsekwencji


AnDante

Rekomendowane odpowiedzi

 

Napiszę utwór, wiersz unikalny,

będzie to wierszyk, szczery, banalny,

a w nim najprostsze popłyną słowa,

ot, taka moja zwykła rozmowa.

 

Będę w nim pisał, że kocham szczerze,

tak wprost spod serca, że w miłość wierzę,

że pieścić lubię i być pieszczony,

a wiersz - zwyczajnie – będzie dla żony.

 

Że to prostackie, śmieszne, ograne?

Że powtarzane razów miliony?

Może to racja, może przestanę

i wiersz napisze uwspółcześniony.

 

Precz czułe słówka , precz proste rymy,

już nie ma „serca”, nie ma, że „kocham”,

starej poezji rozgonię dymy ,

żadne banały, żadna już wiocha!

 

A w wierszu prześlę mojej bogdance

( o ileż wznioślej brzmi to  niż  „żona”)

szalonych  uczuć  mych  kontredanse,

serca porywów czułych  znamiona.

 

Niech alegorie te  transgeniczne

w kosmicznym pędząc gdzieś eterze,

krzyczą w przestrzeni galaktycznej,

że ja tu wołam i że wciąż wierzę,

iż głos  w miliardy słów powielony

jak międzygwiezdny pył wszechświata

pośród  galaktyk nim roziskrzonych

z gwiazdy na gwiazdę dalej ulata.

 

Że co ?, Że jeszcze to staroświeckie?

Że rymy jakieś takie dokładne?

Że poetyckim wciąż jestem dzieckiem?

Wiersz przegadany, przerzutnie żadne?

 

Nie, nie pozwolę, ja ich uciszę,

wiersz spłodzę krótki, wolny lub biały

i poetyckiej folgując pysze

w dzieło to talent swój wcisnę cały!

 

Ja

twoje

ciało łono

pustką

krzy

czy

 

i dałem żonie. Przeczytała....

...ryczy..

------------------------------------------------------------

I dziś, po latach, wciąż w poczuciu grzechu

płacz to był - dumam, czy też  ryk ze śmiechu.

Edytowane przez JADer (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • WSPOMNIENIA SERCA Nie był zwyczajnym pocałunkiem Nie był zwykłym przytuleniem Jego ramiona dawały mi bezpieczeństwo przed uczuciem, którego tak bardzo się bałam. Usta rozumiały to czego powiedzieć nie umiałam. Oczy sprawiały, że imienia swojego zapomniałam, a wszystko, co najważniejsze w nich znajdowałam. Ciało rąk nikogo innego nie przyjmowało Serce na każdego, kto nie był nim się zamykało. Nie był zwyczajnym chłopakiem Był osobą, która prawdziwie pokochałam i chłopakiem, o którym nigdy nie zapomniałam.
    • @agfka i to jest ten problem, też go czasem mam, ja wiem o czym poszę i dla mnie jest to jasne... Uczę się tego, że ludzie nie siedzą w mojej głowie i często nie mają pojęcia co i jak. W żadnym razie, nigdy, przenigdy nie zinterpretowałbym twojego tekstu tak jak ty go wyjaśniłaś.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie. Tak mi się podobało. To nie jest wiersz o jedzeniu, ale o wspomnieniu osoby, która umarła. Choć komentarze zdaje się wszystkie odnosiły się do "rozpływania się w ustach", ale jakby "wszystko, co płynie" z zamrażarki miało komuś smakować, to ja już tego nie wiem;-) Pozdrawiam :-)     Ust twych więc usta nie tknę­ły ni­czy­je? Nikt nie uści­snął two­jej drżą­cej ręki? Nikt się nie oplótł w two­ich wło­sów pęki ani się we­ssał w two­ją bia­łą szy­ję? Nikt się nie wsłu­chał, jak twe ser­ce bije, jak omdle­wa­ją słów błę­kit­ne dźwię­ki, a cia­ła twe­go kształt smu­kły i mięk­ki zdrój tyl­ko wi­dział i wod­ne li­li­je? I ni­g­dy dum­ne to kró­lew­skie cia­ło w ni­czy­ich ra­mion uści­sku nie drża­ło? Pra­gnie­nie two­je jest jak blask o wscho­dzie? Ni­g­dy w tych oczu sło­necz­nym ogro­dzie nie try­sła roz­kosz kwia­ta­mi zło­tem! ? Pójdź! Tyś jest szczę­ściem naj­wyż­szym na zie­mi!    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Zwykle piszę nieregularne wiersze, nie uznaję wyższości wierszy regularnych.  Pzdr.
    • @Leszczym dzięki wielkie :) @jan_komułzykant tak masz rację dzięki za uwagę  Pozdrawiam 
    • Super

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       autoironia ;-))   Bardzo sympatyczny wiersz :-)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...