- do Dniestru...

(dla pamięci o Jarosławie `Zbawcy`)

#

(wspomnienia bohatera wiersza)

Dniestrze, rodowa rzeko moja! gdzie są twoje wody,

które karmiły od wieków mych dziadów tysiące,

a pośród równin trawiastych ukwieconej łące

biegała babcia, szukając w twym nurcie ochłody?

.

(wspomnienia o rodzie bohatera wiersza)

Jedna z babć, z rodu znanego korzenia;

zrodzona we wsi Gronowce, tuż obok Odessy.

Rodzina Świątkowskiego, co na dawnych kresach

urodzony. W tej samej wsi i również z tego pokolenia...

.

nadzorujący tuż po wojnie ,

przejawiał w swojej pracy wielką moc zapału,

by oficerów zamęczyć. I to nie jest frazes.

.

W nim to zapewne Rajmund, ojciec dla bliźniaków

miał swego opiekuna, wprost anioła stróża.

Dla którego kolegów musiał się `oddłużać`;

- wyjść z opresji UB-eckich kosztem swych rodaków -

.

Tak to - jak dziad z pradziada - z krwi żydowsko / ruskiej

zrodzeni też zostali nasi dwaj bliźniacy.

Dla których to wygody podano na tacy

nawet ich pochodzenie. Dziś są z krwi aryjskiej...

.

(konkluzja)

Dniestrze, co tak daleko dziś od nas przepływasz,

wyczyść swoje koryto od tych niecnych wspomnień.

By przyszłe pokolenia, śmiało i przytomnie

mogły zapomnieć Zbawcę - ty płynąc, się zmywasz...

.

źródło:  

.

P.S - tekst nie ma nic wspólnego z satyrą, umieściłem go więc na tej stronie