Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

(mój strach ma ogromne oczy)


Kolos94

Rekomendowane odpowiedzi

@Kolos94
Od strachu, który ma wielkie oczy,
raptem przechodzisz do przyjaciela, który Cię dręczy
świętym spokojem. Nie widzę w tym logiki, spójności tematu.
Wiersz ma dobre rymy, nawet rytm
Nie chcę się czepiać,
więc prozą poproszę o komentarz jak doszedłeś od strachu do przyjaciela

:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Alicja_Wysocka
Logika, spójność tematu - trzymałbym się tego, gdybym pisał traktat filozoficzny czy nawet powieść.
Moja poezja wyraża emocje, a te nie są zazwyczaj ani logiczne, ani spójne. A więc nie jest i taką poezja, co jest zupełnie naturalne i nie stanowi wady - wręcz przeciwnie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Kolos94
Pierwotnie sam tetrastych był dla mnie jasny i może trzeba było na tym poprzestać, bo było lepiej.

Zachciało mi się rozwinięcia tematu, na co chętnie przystałeś.

licentia poetica - i mam się odczepić. Rozumiem.

Pokusiłam się o identyczny zabieg, biorąc
po zwrotce z dwóch różnych moich wierszy, tworząc trzeci, nowy.

No wyszło podobnie jak u Ciebie. Jak Ci się widzi?


ja ciebie słowem kochanieńki,
jak zechcę w pole wyprowadzę
ale je wprzódy ubrdać muszę
lecz nie wiem kiedy, czy dam radę

a gdy przypadkiem zbraknie kwiatów
wtedy dziewczynom targa włosy,
na końcu wiąże się w kokardę
- na tym zmyślania będzie dosyć


Dobra jest. Pozdrawiam Cię serdecznie i nie miej mi proszę tego za złe.
:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Kolos94
Bardzo słuszne spostrzeżenie, co do emocji.
Ja jednak odnajduję sens w tym utworze.
Interpretuję to w ten sposób, że podmiot liryczny próbuje pozbyć się
strachu lub lęku (bo to nie jest to samo), przełamać swoją słabość.
W tym wszystkim przeszkadza mu "przyjaciel", który zapewnia mu "święty spokój", ale tym samym uniemożliwia dalsze życiowe osiągnięcia.
Tzn., to tylko moje wyobrażenie, mogę się mylić.
Jest to utwór trudny, bardzo zagadkowy. I pewnie dlatego też mi się spodobał. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Kolos94
Witam
Przeczytałam ten wiersz już kilka razy i im więcej czytam, tym bardziej mnie intryguje.
Przy pierwszym czytaniu, druga cześć też wydawała mi się mało logiczna, nawet miałam wstawić na ten temat komentarz.
Zaintrygowało mnie, że stoisz " murem " za swoją wersją :-)
Podobnie jak Deonix_ , statecznie odbieram ten tekst jako w pewnym sensie filozoficzny.
Peel walczy ,ze swoim cieniem i ze swoim strachem (każdy tak ma)
To "dręczenie świętym spokojem" przez przyjaciela nie jest wcale takie nielogiczne. Często się zdarza, że dla świetego spokoju porzucamy walkę, swoją drogę, żeby tylko było spokojnie i bezpiecznie,nijako jak radzi życzliwy przyjaciel.
W dodatku jak mieszka w cieniu to jest po zlej stronie mocy :-)
Bardzo fajny wiersz
Pzdr

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czyli jednak można ten wiersz rozgryźć :)

Emocje, paradoksy, brak logiki - to wszystko sprawia, że oczywiście nie czyta się tego lekko.
Jestem tego świadom, choć nie jest moim celem zamęczanie z premedytacją czytelnika.
Ten wiersz, jak wiele wierszy - jest próbą zarejestrowania krótkiej, ulotnej chwili ducha; jakiegoś uczucia, jakiegoś widzenia, nie do końca jasnego, jakby za mgłą.
Stąd tyle paradoksów i emocji.
Mógłbym się tego oczywiście pozbyć. Jest na to jeden sposób - przestać pisać wiersze.
A jednak, poezja wydała mi się najbardziej adekwatnym środkiem do usiłowania zapisywania swoich uczuć, emocji, zazwyczaj paradoksalnych, zazwyczaj alogicznych.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję wszystkim za komentarze :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...