Kiedyś... .

Kiedyś było Ci ciężko,
Kiedyś było Ci trudno
Zamykałeś oczy, by nie ujrzeć dnia,
Wszystko było udręką
I było Ci tak smutno
Bo ona odeszła i zostałeś sam.
Ból rozrywał Ci piersi
A gardło ucisk dławił
Skulony, zgnębiony nie chciałeś już żyć,
Bo nikt nie był wierniejszy
A przekorny los sprawił
Szukając ratunku, znów zacząłeś pić.
I począłeś się staczać
Niosąc w ręku butelkę
Towarzyszkę smutku, przez kolejne dni,
Nie umiałeś wybaczać
Pamiętając rozterkę
Byłeś nie obecny, albo byłeś zły.
Mogło być tylko gorzej,
Może by Cię nie było,
Lecz ktoś podał Ci dłoń, całkiem obcy tak,
Znalazł wyjście w tym sporze
Oczyścił to, co gniło,
By z dumnego statku nie zrobił się wrak.
Dzisiaj, to już historia
Której nie chcesz zapomnieć
Surowszy dla innych i dla siebie też,
Ważysz słowo „euforia”
Żeby potem nie skamlać
To, co kiedyś czułeś, sam najlepiej wiesz.

Zanim coś napiszę więcej, proszę odpowiedzieć, czy ten wiersz też ma się znaleźć w przyszłym tomiku, który autorka ma wydać ?
Arena

Nie! Myślałam, żeby go wywiesić w poradni dla alkoholików.

...eee, no coś Ci się zdawało:-) ...