nocy łagodna...

nie poznajesz mnie nocy łagodna
taka śmiała
pachnąca od róż

dzbanek wrażeń
wychylam dziś do dna
na maleńkich
nogach
jak Bóg

my cieleśni jak zwykli ludzie
- jaki będę wiedziałaś na czas

nasze myśli zadumane i szumne
a wokół sady pęcznieją
żywicą
pachnie las

co do pewnych porównań i widzeń jestem do tyłu i pewnie poezja jest też po to, żebym nadrobił/nadgonił (niekoniecznie chyba stracony) czas :)

@e-m-e-m
Liryka wiersza mnie rzekła.
Jedynie połączyłabym dwa ostatnie wersy, ponieważ w tym zapisie jakby
żywica odnosiła się do a wokół sady pęcznieją - takie moje odczucie :)

Witaj, Emem! :)
Ładna, lityczna, melodyjna kołysanka, zwiewna i lekka jak koronka.
Ale w ostatniej strofie załamuje się rytm. Specjalnie?
Dlaczego "na maleńkich nogach jak Bóg"? Dlaczego Bóg miałby mieć maleńkie nogi? I dlaczego w ogóle Bóg został tu przywołany? Tego fragmentu nie rozumiem, nie odczytuję jego sensu.
Nie wiem też, dlaczego noc nie poznaje Peela...
Ale melodyka wiersza ładna. :) W ogóle wiersz ma w sobie poezję.

dziękuję Oxy za refleksję na wierszem, i dobrze że jesteś