nie jesienna deprecha

to znajduje drogę
do rozsypanego na potrzeby tego tekstu cukru pudru
tak w niniejszej pracy rozumiem za wieloma innymi przede mną
myślicielami

więc jestem
to wylane jak ciecz kałamarnicy na puder cukru
czarna fala kulminacyjna przechodząca mimo worków z piaskiem

kiedy dojdzie do naszego spotkania w "mieście spotkań"?

nie, tak do niej na pewno nie napiszę, ale jest coś w tym
że dawno nie było tu powodzi, a wszyscy się jej wciąż boją

nawet jak z tego wyschnę, widać, że jestem czarny i bryłowaty
nie biały i pudrowaty
ale coraz bardziej mogę chodzić z tym po ulicy
i widzieć cię, kiedy ty mnie zobaczysz
wrócić do czasu
zupełnie jakbym wracał spoza
czasu