na planszy bytu

kiedy wyszedł z łona w przestrzeń
pierwszy oddech wziął szczęśliwie
do piersi tulony
cud natury mówili

poznał dotyk ciepło i zimno
chłonął realne obrazy
wszystko na zawołanie
miękkie czyste bez kantów

postawił pierwsze kroki bili brawo
mówili uważaj ostrożnie
patrz pod nogi nie podskakuj
nie wychylaj się broń Boże

zobaczył szare cienie
strach płynął głęboką rzeką
w odbiciu prawe było lewym
mnożyły się obawy

w końcu uformowany
wpisany w prozę życia
pozostał żywym pionkiem
na planszy gry wybrańców niefortunnych