Mój Ogród Prozerpiny

To moja próba przetłumaczenia genialnego wiersza The Garden of Proserpine
A.C. Swinburna.
Te lepsze (zwłaszcza W.Horzycy) są na stronie - linux.net.pl/~wkotwica/swinburne.html

- // -

Za to, że zniknie smutek, ból i pożądanie
Duszące mnie tu wciąż i nieustannie
Tobie, co płyniesz gdzieś w Gwiazd Oceanie
Ślę swoje dzięki, mój przezorny Panie

Że lata życia, w nicość uciekają
A zmarli do mych drzwi nie zapukają
Z czasem nawet Niagary wody lot wysoki
W białe się, nad głowami zamieni obłoki

Gdy serce me przestanie tłoczyć krew zakrzepłą
Daj Panie w Nicość otulić się ciepłą
I nie budź mnie na Sądy, niech zasnę Snem Wiecznym
Kiedy zabłyśnie w słońcu Twój miecz ... obosieczny

@Liryczny_Łobuz
Bóg nie używa miecza, to jakieś nadużycie poetyckie, poza tym nieskalane prawo karmy jest czymś co tworzy balans, twierdzę

Bazylu - ten wiersz czeka także na Twoje tłumaczenie :)

Gratuluję tej wersji...