Maltretując bukiet bzu

by mieć pewność że go kocha
zadrwił z niej dzwoniąc że dziś
nie przyjdzie ponieważ umówił
się z inną

chwilę potem zapukał do drzwi
które mu otworzyła mając
w oczach łzy

zaskoczony takim widokiem
powiedział - maltretując bukiet
bzu- wybacz mi proszę
wiem to był głupi żart

ona płacząc powiedziała , nie
mój miły przyjdź za parę dni
może przez ten czas dotrze
do ciebie ze z miłości nie
wolno drwić

po czym zatrzasnęła przed
nim drzwi

Powidziałeś o ważnej sprawie, pisząc całość w bardzo charakterystyczny dla Ciebie sposób,
zbyt dosłownie Waldku.. z tego, co jest, ucinam końcowe dwa wersy.
Resztę pozmieniałabym, ale nie chcę mieszać.
Pozdrawiam.!

takie to proste, ale coś w tym jest. jakaś najprawdziwsza, szczerością ocierająca się o emocjonalny sadomasochizm, prawda :)
pozdrawiam, Waldku, serdecznie
i do poczytania :)

Zgadzam się z Natą, całość zbyt dosłowna, jednak kierunek utworu jest dobry, pozostawia on po sobie ślad... Pozdrawiam.

Dobry pomysł na wiersz. No no za takie drwiny to się płaci, stara prawda z miłości się nie drwi.

Pozdrawiam.

świetny tytuł i w ogóle zgrabne

No i dostał peel rykoszetem.
Bywa, że na własne życzenie coś niszczymy bezpowrotnie, a przez głupotę cierpimy jak ten maltretowany bukiet.
Ja biorę uniwersalnie, o podejrzliwości, braku zaufania, zazdrości - chorych zachowaniach, które niszczą relacje międzyludzkie.
Tyle wyniosłam z niby oczywistego wiersza.
Pozdrawiam, Waldku
:)