Skazana na sukces

Choć nigdy nie byłam dobra w byciu więźniem,
odważę się być dzielną i nie krzyczeć.
Prowadzona pod eskortą, nie mogę nie dotrzeć
do swojego przenaczenia.
Kasza manna mojej mamy - taka z sokiem,
wiesz, na słodko - będzie mi jej brakowało,
chociaż nie jest mi przykro, że nigdy więcej.
Najważniejsza jest postawa,
niech nie widzą mojego strachu, niech nie płaczą,
że stracona.
Sukces nie boli tak bardzo, wytrzymam.

mojego strachu :), no i powodzenia :)
pozdrawiam i do poczytania :)

Na razie - do prze - ;-) -redagowania.

"Bycia" do kasacji

Zaimków nadmiar - do minimalizacji

Wersyfikacja - do przemyślenia

O reszcie, czyli o treści, nie wolno mi się wypowiadać z powodu niezrozumienia, o co chodzi. Poczekam z sympatią:-)
Pozdrawiam.

Mario, jak najbardziej rozumiem polonistyczne rozterki, ale skazańcy są skupieni tylko na 'ja', tak samo sukces jest skupiony tylko na sobie. Niestety cierpienia polonistów w tym wierszu przegrywają z brutalnością wyroku. Pewnie to działa na niekorzyść wiersza, ale w obliczu ostatnich chwil życia, to już naprawdę nie ma znaczenia...
Nie mogę podzielić go na zwrotki, czy coś :) bo to dawałoby przestrzeń i czas, a takiego luksusu skazańcy nie mają.
Odwzajemniam pozdrowienia!

Sztacheta

każda manna kasza stawała mi w gardle :)) dalej nie będę opowiadać, ale dokładnie czuję o co chodzi. pozdrawiam.
:)