Rytualna pieśń zimowa

No, rzeczywiście klimat zbudowałaś fantastyczny! :)
Przedostatnia zwrotka podoba mi się najbardziej,
Nie ma bata na matkę naturę!
pozdrawiam:)

Niesamowita atmosfera wiersza. Piękno a jednocześnie groza zamykająca się w baśniowym opisie. Super.

Ten jest przyjemny, pasuje do obecnej aury za okanmi...
Prawdopodobnie pokombinowałabym z tym "a jak" w czterech zwrotkach, ale kątem oka doczytałkam co nieco w odp. więc milknę.
Zastanawia mnie słowo "rytualna"... dlaczego nie cykliczna, np.
To, o czym piszesz, nie postrzegam jako rytuału, to, dla mnie, bardziej cykliczne zdarzenia, zima to zima, potrafi "dopiec"...
Pozdrawiam.

Oxyvio, Twoje poezjowanie - wyśmienite. Z wielką przyjemnością zanurzam się w światy, które tak sprawnie kreujesz. Pozdrawiam serdecznie.
J.

niby lekko, baśniowo, bardzo plastycznie oddana zimowa "widokówka", a jednak z emocją lekkiego niepokoju, ukrytą między wersami, niczym śnieżnym puchem przykryty różany krzak.

obrazowość jest Twoją domeną, Oxyvio. Ładne rymy dopełniają równie sprawnej konstrukcji.

pozdrawiam,
Kinga.

Kingo, dziękuję za miły komentarz i za zrozumienie wiersza, co zresztą chyba w przypadku tego utworku nie jest trudne. :)
Cieszę się, że wpadłaś do mnie.
Uściski.

wróciłem jeszcze na chwilę :)
ciekawy jestem, czy to znasz?



Mróz


W ostry mróz chłopek wiózł
Z lasu chrust na wozie,
Skrzypi coś, oś nie oś,
Trzaska chrust na mrozie.

Tężał mróz, wicher rósł,
Pędząc jak w sto koni,
Trzeszczy wóz, trzeszczy mróz,
Chłop zębami dzwoni.

Szkapa: brr! chłop jej: prr! -
A podwozie zgrzyta,
Gwiżdże wiatr, śwista bat,
Stukają kopyta.

Chrzęst i brzęk, zgrzyt i stek,
Hałas jak w fabryce!
Mniejszy mróz, lżejszy wóz
Przy takiej muzyce.

Julian Tuwim


kiedyś znalazłem pośród tekstów dziecięcych piosenek i mnie urzekł :)
pozdrawiam :)

O, nie znałam tego! Pewnie, że świetne! Dziękuję. :)

hehehee...uwielbiam Tuwima, pamiętam jak mama czytała mi do snu:)
Julek jest spoko, sporo się nauczyłem czytając jego wiersze..
Oxi zajrzalem i przeczytałem wiersz jeszcze raz,....i nie żałuje:)

Emanuelu, jak mi miło, że wróciłeś do mojego wiersza! Bardzo się cieszę! I zapraszam nadal! :)))