Ile jest...?

Ile kropelek rosy sypie się z nieba ze śniegiem ?
Ile kłujących igieł zabiera nitka ze ściegiem ?
Ile jest zbroi rycerza w łusce na grzbiecie ryby ?
Ile bolesnych oparzeń na jednym listku pokrzywy ?
Ile ziarenek piasku oddziela początek od końca ?
Jak wiele barszczu z buraków czerwieni zachody słońca ?
Ile krwi rubinowej zasycha na róży kolcach ?
Ile kamieni nieczułych roztapia lawa gorąca ?
Ile na nieba lazurze jest mlecznych, puszystych kłębów ?
Ile konwalii majowych ochładza cień wielkich dębów ?
Ile jest serc połamanych, nie tylko tych słodkich z piernika ?
Ile jest ślubnych obrączek ? Co jeszcze z tego wynika ?
Jak wiele dachów na świecie wciąż kryją słomiane strzechy ?
Ile jest chlipnięć w poduszkę ? Gdzie płyną zalotne uśmiechy ?
Ile motylich skrzydełek chce czesać płatki na kwiatach ?
Ile rodzynek na skórze zostawia upał w czas lata ?
Ile łez wypłakała krojona nożem cebula ?
Ile zmarzniętych palców słaby blask świecy otula ?
W jak wielu głębokich studniach przegląda się twarz księżyca ?
Jak często bywa bezsenną uczuć spragniona źrenica ?
Ile pod łukiem tęczowym rozbrzmiewa słowiczych pieśni ?
Ile całusów skradziono policzkom jak z bzów i czereśni ?
Jak długa obierka z jabłka, na którą wołają życie ?
Nie wiem, lecz wie to na pewno, Ta w której kocham się skrycie.
Ona ma wzrok diamentowy, a słońce nosi w torebce,
Wiatr figlarz włos jej rozwiewa i wciąż do ucha coś szepce.
Co smutek chce sprzedać drogo, to szczęście oddaje taniej,
Rwać gwiazdy z nieba to dla mnie, świecić ich blaskiem to dla niej !

Kto by pomyślał, taki miły wiersz... To musi być jakiś grubszy spisek! :) Pozdrawiam, A.