zła pamięć

dziadek ubrał dziecko
w niechęć do słodyczy
biorąc miękkie między szczęki

organ bez łupiny
obietnicą zemsty
zbiera się ze ścian

póki żywy pamięć
kopie grób staremu
pod omnis moriar

Aniu wiersz odbieram subiektywnie , óki życie trwa wszystko jest do zniesienia, jak się skończy nie wszystko umiera , zostaje pamięć żyjących!Nie pamiętamy o nas także zapomną!

Serdecznie!
Hania

Dziękuję za ślad po odbiorze, ale jeśli pozwolisz, nie odniosę się do niego, żeby nikomu nie sugerować mojego toku myślenia.
Powiem tylko, że do Twojej wersji bardziej pasowałby tytuł "zła niepamięć".
Pozdrawiam :)

Anno, tylko nie śmiej się ze mnie... dziadka z wiersza skojarzyłam z tym, do orzechów, a całość, przez tę "złość" w tytule,
łączę z zanikiem pamięci. Podoba mi się zakończenie, gdzie jest akcent z łaciny. Póki jest, żyje, jakaś cząstka człowieka.
Chyba w coś udało mi się trafić.. ;)
Pozdrawiam... :)

Wcale się nie śmieję (dziadek miał rzeczywiście podsunąć skojarzenie z tym od orzechów/twardych skorup), bo widocznie zabrakło po mojej stronie jakiegoś drobiazgu - myślę nad uzdatnieniem do odczytu.
Może wystarczyłoby, gdybym walnęła w tytule "zły dotyk"...
Tak czy inaczej, dziękuję, że zajrzałaś i nie czmychnęłaś natychmiast :)
Pozdrawiam :)

Niemiły ten Twój dziadzio, oj nie:-). Takiemu łatwo niszczyć to, co od niego słabsze. Dobrze, że nie ma nieśmiertelnych.


Zabawnie-okrutnie-satyryczny kawałek. Jak zwykle - od wymagającej Autorki. Tak lubię.
Uścisk serd. E.

Elu, dźwigasz wiarą w wierszoklepkę. Wdzięczna Ci jestem za czytanie.
Pozdrawiam :)

Nie wszystek umrę, bez pamięci zostaje -"omnis moriar", a dziadek od cukrowatej treści pewnie nie będzie zbyt dobrze zapamiętany, specjalnie się nie wysila, więc pewnie dlatego.
Taki mi się obraz wyklarował. Trochę niepokoi mnie "organ bez łupiny" - chyba źle mi się kojarzy:) -he:)
Pozdrawiam:)

Dziadek wręcz przeklęty przez to bezbronne serducho rozmaślone (organ bez łupiny, co miał podsuwać różne obrazki).
Dziękuję, że byłaś u mnie, Magdaleno, i pozdrawiam :)

uderzył mnie tytuł! jeszcze czuję "ciarki" na plecach... podjęłaś temat, który "krzyczy"! i dobrze...trzeba mówić o takich "dziadkach" i ich "orzechach"...

serdecznie pozdrawiam, Aniu :)
Krysia

Trzeba, ale może czytelniej, Krysiu.
Jestem Ci wdzięczna za dostrzeżenie próby w moim wykonaniu.
Pozdrawiam :)