Być

Nastrojowo, tęsknie, tylko te łańcuchy takie okrutne.
Najbardziej - "stłumiona oczekiwaniem
palcami wykruszam krochmal pościeli"
Tak mi lepiej pasuje. Pozdrawiam. Ula:)

...pomyślę ( ? )....

Kiedyś mi zarzucono, że wszelkie poddasza i palce, to przeżytek, ale tak nie uważam, tylko myślę, że Cezary ma rację.
Łańcuchy jakby ciążyły (chociaż trudno, żeby nie:))

A myśl fajna, bo prawdziwa. Raz jest czegoś za dużo, to znów za mało, no to myk wtedy na poddasze, zaczerpnąć z kuferka, na dni, kiedy brakuje :)
Serdecznie pozdrawiam, Nato
:)

Udany "dzieciak" :)
Widzę te "sceny" z Twojego wiersza, Nato - układają się w logiczną całość, tylko w końcówce "przekora" zabrzmiała mi zbyt frywolnie, a "łańcuchy" przyciężko. Wydaje mi się, że skoro wina leży po obu stronach, to nie tylko On powinien być odpowiedzialny za uzdrowienie sytuacji, ale wszystko w Twoich rękach, Autorko :)

Dla siebie skróciłam do:
"upór obok milczenia
choć umiemy być
tak jak lubię"

Pozdrawiam :)

podoba mi się kobiece spojrzenie na relacje damsko-męskie - takie jesteśmy: zapobiegliwie "robimy zapasy" na poddaszu na wypadek niezaspokojonego "pragnienia", potem czerpiemy ze wspomnień w milczeniu ...a "łańcuchy na szyi coraz grubsze" (jest coraz ciężej); chciałoby się powiedzieć: po co "przekora obok milczenia"?..."przecież potafisz być tak jak lubię";

dobry wiersz, Nato :)

serdecznie pozdrawiam - Krysia

po prostu ,,tak jak lubię,,
jeżeli chodzi o konstrukcję(~klimat też)- takie wiersze uwielbiam czytać,
zdaje mi się że już coś podobnego pisałem,
właśnie pod twoim wierszem ;)

Sebek, być może, że już coś, podobnego.... kiedyś...
Ja cieszę się, że jest tak, jak lubisz...
Miło mi, że byłeś u mnie, dziękuję i...
pozdrawiam... :)

Stepie, kliknęłam tu, chcąc odpowiedzieć, ale "widzę Ciebie" tylko na ogólnej stronie, pod wierszem mam Sebka, jako ostatniego,
nie wiem, dlaczego tak jest i z góry przepraszam za brak odzewu na Twój post... po prostu nie wiem, co napisałeś.
Mogę jedynie podziękować za obecność... :)

Marcinie, dziękuję, że czytałeś... :)

@Nata_Kruk bardzo ciepły utwór.

Fregamo... dzięki.!

@Nata_Kruk Nie wiem za jaką sprawą ten wiersz wypłynął na powierzchnię po tylu latach, ale dobrze się stało. Wiersz ma ponad dziesięć lat, to niesamowite, że wciąż można wyczuć Twoje pióro i tę urzekającą mnie sugestywność metafor. 

@GrumpyElf... ale niespodzianka, ano "wypłynął"... czasem gdzieś, ktoś się cofnie w tył.

Zostawiasz mi miłe słowa, bardzo dziękuję za nie.

Przy okazji Tobie dzięki za czytanie -  @Krzysica-czarno na białym