Nowy konkurs na naszym forum!!!

[M._Krzywak]

Jest mi bardzo miło ogłosić nowy konkurs na www.poezja.org, Tym razem będą trzy nagrody (za co należą się serdeczne podziękowania Oxyvii)

1. Miasto - zbiór wierszy i opowiadań Oxyvii, Joanny Iwanickiej i Barbary Szafrańskiej,
2. Odbicia - almanach wierszy i opowiadań grupy literackiej Terra Poetica,
3. Słowiańska woda pamięci - antologia z XXIV Ogólnopolskich Literackich Spotkań Pokoleń w Kruszwicy.

Tematem przewodnim będzie "miasto". Styl tym razem dowolny, regulamin jasny i przejrzysty jak ostatnio - wklejamy po jednym wierszu, do końca październiku, jury oceni je i poda wyniki do 10 listopada.

Skład jury:
Michał Kiliński
Grzegorz Gniady
Pijaczyna OK

z pomocą:
Kaliope X

Ruszamy!!!

[bazyl_prost]

ulic sieć pogmatwana
w stronę rynku arterie
beton, cegła, sztukaterie
przestrzenie świateł
latem nagrzany beton
zimą śliskie chodniki
labirynt niezmienny
pamięć ulic
bezliki

[Staszek_Aniołek]

Miejskie


z obserwacji miejskich

miasto przypomina
wielkie imadło
na wrażliwość

interesy kwitną
jak zaskoczone
jabłka na
gołych jesiennych
gałęziach jabłoni

druga twarz zieleni
ciemnieje
pod szarówką nieba

latarnia aniołem na ćmy
i głupia nocna lampka
jest mi bardziej światłem
od bazgrania

pan Dymarczyk
maluje pejzaż miasta

siedzi na gałęzi
wierzby pod teatrem

życie nie teatr
panie Bonifacy
życie nie...

pan wie
pana pobili

tak wyginęli
genius loci
tego miasta

jak zaskoczone jabłka w sadzie
na jabłoni

[Serafin B]

Pociąg

Słońce paliło oczy
mleczną nieba rozetą.
Pejzaż ciosany, cicho odchodził
w zaspane białe echo.

I ty rzeźbiarzu
(niepodobny obłokom)
stałeś patrząc na place
falujące w płomieniach wysoko.

Przystanki drzew zamarzały
odarte z puchu
Mrówka na iglicy konała
podobna powiece zbyt krótkiej
I szary szum porastał dzwony
zamiast gołębi, które uśpione
Czekały daremnie jutra...
chociaż nocy...

Wosk ci w ceglanych palcach spłonął

Jesteś jak ten plac
tylko serce masz spuchłe
glinę w żelazny sennik wklejoną
i rozpryśniętą w pędy twarz...

[Piotr_Płoszaj]

Dotlenianie w Hirschberg

Ktoś potargał wszystkie klony
ludzkim krokiem bezimiennym,
most nad Bobrem pomarszczony
- cały w barwach rdzy - jesienny.

Domy, wozy, trotuary,
grube ryby i żebracy.
Jakie miasta są zamiary,
skoro obcy obcym tacy?

Tynkiem muru zawinięci,
zapędzeni w minę Muncha.
Tutaj wszyscy wszystkim święci
- ale jakby w marność ducha.

Jak wyznaczyć pewne kroki
nocnym chodem - tak niewiernym,
gdy wśród ulic mętne zwłoki
pełzną z melin do tawerny?

Żeby wygrać swe igrzysko
trzeba upaść bardzo nisko...
Żeby ludzie ludziom bliżej
- trzeba upaść jeszcze niżej.

Jak swe rany tu zabliźnić?
Jak, co, komu to tłumaczyć,
gdy bez naszych własnych bliźnich
- żadne miasto nic nie znaczy...

[smętny_obieżyświat]

Bawimy się dalej? może nie rymowany, ale trwialno- niewiadomojaki, wieć może się wstrzele w jakąś kategorię:

Kiedyś cała ta Ziemia
zarośnie jak trawą
domami

(. . .Bangalore. . . )

wiosek nie będzie
pozżerają je miasta

(. . .Bangalore. . .)

ogromne metropolie
na ludzkich zgliszczach

(. . .Bangalore. . .)

pewnie znajdzie się mądry ktoś
z nową jednostką
zrobi nam przyjemność
zrachuje ten koszmar

(. . .Bangalore. . .)

jest jednak nadzieja
że ludzie zapomną
jak krzesi się ogień
wtedy upadnie
nawet Bangalore

[Janusz_Ork]

Portret z rzeką

puste mosty jak klamry
spinają dwie części miasta
choć brzegi nie chcą połączenia

rzeka wije się jak zaskroniec
złapany w potrzask

dzisiejszy beton i szkło
walczą z wczorajszą cegłą
i spleśniałą dachówką
rdza aut wtapia się w brąz
leżących liści

lewa strona miasta świeci czystością
tysiącem neonów
woda połyka kolorowe światło

przeciwległa część jak czarna mgławica
leży w ciemności

nocą nad całym rozciąga się
fosforyzujące niebo
w dzień ta sama zmęczona jasność
po obu stronach
mieszkają nieszczęśliwi ludzie

[Stary_Kredens]

los rzucił mnie w miasto
bloki ulice parki
choć duże czasem
wejdzie się w Ciasną
zapuści w zakamarki

przejścia rozpozna nieznane
skróty dziwnie tajemne
którymi złodziej ucieka
a czasem gra się w szukane

inna jest w mieście wiosna
mniej świeża niż ta na polach
mniej syta i mniej pachnąca
jak zupa odgrzana od wczoraj

lato też bardziej gorące
spłynie lodem po rękach
zdyszane się rozkołysze
w kobiet barwnych sukienkach

niejedna miłość tu się zagubi
niejedna miłość odnajdzie
bo jakoś tłumniej tu ciaśniej
i tęskniej bywa też bardziej

[aluna]

Moje

stary park w centrum miasta jak zawsze gościnny
dęby pamiętające wojny zawieruchy
ukłonami zapraszają nas szeleściwie
ławeczki szepczą :usiądź dodamy otuchy

rzeka wciąż szemrząc podpowiada : unieś głowę
wysoka skarpa średniowieczny mur obronny
za nim fara strzelista zachwyca budowlą
artyści trudzą się malując cegły dzwony

rynek wokół uliczki wąskie jak paseczki
przechodnie ocierają się o siebie i wpadają
uśmiechają beztrosko bez żalu zaczepki
co w gości przybyli starówkę podziwiają

osiedla te wysokie i niskie przykuwają
ciekawskich oczy architekturą bo piękna
zielenią topi się dokoła już od maja
zalotnych świateł błyski stopu na zakrętach

gdy zmierzcha włącza się sodowe słońce ulic
tak mocą w noc lśni niczym w bajce moje miasto
już nie zamienię go na inne nigdy za nic
a strudzeni ludzie ludziom ślą mile dobranoc

(panorama)

[M_arianna_]

Miasto...

Miasto moje
wciąż się zmienia
Patron Miasta
zmienił cokół
stanął dumnie
przy Ratuszu
z skwerku się
wyłonił mroku

Odnowiony
odświeżony
opłukany
letnim deszczem
w blasku ulic
rozświetlonych
wierzy że to
sen jest jeszcze

A na skwerku
gdzie na spacer
wielu mieszczan
chętnie chodzi
wszyscy widzą
wszyscy wiedzą
wreszcie się
fontanna rodzi

Planowana
wyczekana
wodnym szalem
skwer ozdobi
tchnie wilgocią
w gardło smoga
i gorące dni ochłodzi

- 2007 -

[Emanuel_Wójcik]

Ten co rozmawia z drzewem nie potrzebuje wcale psychiatry!
Niestety, sporo ludzi uważa inaczej (powiedział kiedyś znany ktoś)
I właśnie to mnie martwi, że nie mam za bardzo z kim pogadać, idąc przez miasto:(

Na zawsze w sercu Kielecczyzna
Mą sadybą, ojczystym domem
Tu każdy zabytek jak numizmat
Z dumą reprezentuje ikonę

Buta miasta, wizytówka
To zieleni ogromne zasoby
Oraz Kadzielnia i Karczówka
Nasze rezerwaty przyrody

Ach Kieleckie jakie cudne!
Ciężko Markowi nie przyznać racji
I choć drogi mamy nierówne
Nikt tu nie myśli o emigracji

Jednakże jest coś, co mnie złości
Co mnie w nocy, ze snu wyrywa
To urbaniści i ich skłonności
By lokować, tu swoje aktywa

Betoniarka niczym buldożer
Chce nam zmajstrować Amerykę
Paszoł won! Przyrody cenzorze!
Bo nam spartolisz estetykę!

Niewzruszona, cement wylewa
Niwecząc pasma bujnej zieleni
A ja lamentuję, ubolewam
Bo nie mogę tego przerwać, zmienić

Pamiętam liście na deptaku
Kiedy jesień ogarniała miasto
Dzisiaj cierpię z powodu ich braku
Bo już nie jest tak drzewiasto

Przynajmniej cieszy się ikea
Będzie mieć materiał na meble
A takie śliczne stały drzewa
Jeden przy drugim, równolegle..

Urbanizacja matką rozwoju!
Rzekł w TV jakiś mądrala
Posłuchaj mnie rządowy gnoju!
Miasto - to nie miejsce dla drwala!

[Jerzy_Maria_Siwecki]

Na rogu Ballindamm i Jungfernstieg

no fakt
nigdy w życiu nie widziałem tylu ciot
naraz
w tym tak wielu starych pedałów

tańczyli gibali się
macali
buzi buzi Hamburg

miałem parasol nietęczowy

tęczę rozpostarli nad Ratuszem
miasto zapłaciło

i nikt jej nie podpalił

[Xioo X]

Miasto

Iść, zwiedzać, wspominać -
tyle pięknych chwil które
były, będą, są.

Nawet ponura kawiarenka -
ta gdzie pierwsze spotkanie
tak owocne.

Nawet szary dworzec -
brudny dworzec
opowiada historię.

Nawet szare drzewo -
co dużo widziało
tak mało mówi.

Kąt, dom, kamień, rzeka -
i inne dogmaty miasta
szepczą nieustanie
historię sprzed lat...

[Anonim 92]

brzęczy i chrzęści rozgrzana życiem machina
tonem plugastwa rozpędzonych bezimiennych
od brzasku do brzasku me miasto nie zasypia
turkocząc na kołach świat marzeń nie spełnionych

zmieniają krajobraz społeczną nową falą
robotnik - pijak - matka z dzieckiem - niznany gach
kanciaste figury to płoną to znów gasną
jak wieczne czuwanie zniczy na ich cmentarzach

gęsty zapach smogu osiada na powiekach
poranną kawą cucimy własny rozsądek
ja na monocyklu słów przyspieszam - uciekasz?
mała zębatka - dziecko - pisk opon... to koniec!

[Adrian_Poraj]

Melancholia ulicy

Ulice miasteczka które pamiętam
miały aurę z płótna de Chirica
domy ubrane w pióropusz dymu
witały cieniem zbłąkanych przechodniów
przydrożne drzewa kusiły owocem
kot na ganku grzejąc futro
szeptał sjestową mantrę

Ulice miasteczka jak szlaki pielgrzymek
zbiegały się u stóp kościoła
gdzie dzwon mierzył regularnie trans
między pianiem budzika a nieszporami
(tylko dziewczynki biegnącej za kółkiem
nie można było spotkać)

[cezary_dacyszyn]

Wolin 2006


Miasto.Miasteczko.Pustynny krajobraz.
Jak wielbłąd przemyka widmo zagłady.
Zlikwidowano wszystkie zakłady.

Poranek.Zwyczajny.Taki jak wiele.
Martwą ulicą przetacza się nuda.
Żadnego Boga w kościele.

Drzewa zastygły,nie trąca ich wiatr.
Zegar idzie na ósmą.
Zbankrutował czas.

Powietrze duszne.Bez ptasiego śpiewu.
Jabol trzy pięćdziesiąt.
Nabywca-zaśpiewa.

Chodnikiem płynie osada sprzątaczek.
Wiosłują słowami.Ostrożnie.
Wypłata gówniana,inaczej nie można.

Na targu warzywa i owoce.
Jarmark tego co możliwe.
Ale po co.

Iwona.Jedyna w mieście oaza.
Niedostępna jak zaświaty.
Nie przeszkadza.

Wszyscy już wiemy.Nic tu się nie zdarzy.
Burmistrz to olewa.
Jest szeryfem bez skazy.

Głos muezina z kościelnej wieży.
Czy wierzyć w Pana Boga ?
Czy Pan Bóg - w nas wierzy ?

[Niby Nikt]

"Bezmiastowy"

Ma je ten pan, ma je tamta niewiasta,
ma żul, makler, ma literatury znawca.
Moje życie co dzień goryczą zarasta,
bo ja nie mam swojego miasta.

Kartony, bilety, pożegnania i parapetówki.
A ja chcę mieć gdzie kupować ulubione parówki!
Swój dom, adres, park, cokolwiek,
ja, mam tylko ciężar swoich powiek.

Wciąż nowe uliczki, sklepy, urzędy i bzdety,
obce sąsiadki, języki, żarty i nawyki.
Dość!
Obojętne mi,
może być u Wikingów, u wuja Sama,
tam gdzie zielono, gdzie wielka tama,
u św. Patryka lub w grodzie Piasta.
No gdzie?
Ile mogę żyć bez swojego miasta?

Boże, czy Tobie się to kiedyś znuży?
Gdzie kres mojej podróży?
Ile mam jeszcze szukać, latać i płakać?
Moje życie zaczyna łzami przemakać!
Gdzie przyjaciele?
Czemu zmienia się ciągle tak wiele?
Czemu nie znają mnie w tym kościele?
Błagam! To przecież tak niewiele!

Chciałbym tak zwyczajnie, normalnie,
spokojnie i konwencjonalnie.
Wyjeżdżając,
móc jak ten pan, jak tamta niewiasta,
zostawić serce pod adresem mojego miasta.

[Anna_Para]

Nocmia

jestem ciekawa, jak mnie zapamiętasz,
gdy będę przeszła w ulice i skwery.
stanę się częścią osobnego miasta,
czy przejdę w nuty z łabędziej opery,

czy miniatury brązowych krasnali,
a we współczesnym skrzepnę horyzontem,
lub pod pręgierzem, jak bezbożne panny,
gdy prawi szydzą, dumni samosądem,

aż utknę w windzie, co nigdy nie wiozła
na siódme niebo zgłodniałych kochanków,
tuż przy fontannie - kropla w rynku, rosa,
osiądę chłodem na siódmym przystanku.

czy tylko w światłach, w drodze do nankiera
wtopię się w przepaść czarno-białej zebry?
wśród miejskiej, szklanej, dusznej menażerii
będę na głównym przy kasie MIESIĘCZNY.

10. 10. 2012.

[Adaam Wiśniewski]

MIASTA CZAR

Wielkie miasto ludzi wielu
Dużo świateł mało tlenu
Mnóstwo ludzi dookoła
Już od tego boli głowa
Żagle tablic i bilbordów
Rozpraszają tych przechodniów
Ci odważni w wiecznym pędzie
Gonią za tym co nadejdzie
Pan z walizką buta wiąże
Pani z wózkiem zaszła w ciąże
Chłopiec biegnąc po kebaba
Chcąc ominąć panią, uderza w pana
TY stoisz gdzieś próbując zniknąć
Chcesz wyjechać gdzieś na stałe
I marzenia spełnić małe
Bezsens w bezsens jest ubrany
Ty nie widzisz złotej bramy
W tymże mieście tak ponurym
W melancholii marnej bzdury
Mówisz miasto srogie miasto złe
A to miasto wiele chcę
Podarować Ci malunki
I uśmiechów pełne trunki
I nie zrażaj się do niego
Ono wznosi tylko w niebo
Tańczyć Cię nauczy w parze
Ja go skarcić nie odważe
Nagle czujesz że coś w brzuchu
Ciągle lata dręczy kłuję
I tak mówisz już w bezruchu
Że te miasto Cię czaruję

[Bolesław_Pączyński]

Moje miasto

Zmrok przetoczył się ulicą
tak leniwie, ociężale,
przywitał się z wieczornicą,
przy ratuszu siadł ospale.

Jak mgła schodzi dzień oparem,
gaśnie taki umęczony,
księżyc wisi nad bulwarem,
i mrugają już neony.

Moje miasto sennie ziewa,
cichną domy, kamienice,
dookoła noc dojrzewa,
pustoszeją już ulice.

Jeszcze tylko przy Klasztornej
amfiteatr kończy właśnie,
satyryczny cykl wieczorny
i niebawem on też zaśnie.

Na ratuszu zegar bije
w nocnej ciszy północ głosi
do księżyca pies znów wyje
jakby z żalem o coś prosił.

Moje miasto już się budzi,
wschodzi słonka promyk złoty
na ulicy widać ludzi
już się spieszą do roboty.