Bogobojnia

Acha.
Pozdry, Premier, trzymaj się.

Bardzo dziękuję, Agnieszko. :-)
Tak, masz rację: jeśli uznać mnie w tym wierszu za poetkę-deistkę, to na pewno jednonocną. :-)
Bóg jest u mnie pojęciem symbolicznym, nie religijnym. Nie jestem wierząca w sensie biblijnym czy w rozumieniu jakiejkolwiek oficjalnej religii. Ale myślę, że mój wiersz nie zaprzecza ani żadnej religii, ani nauce, jeśli umie się go odczytać jako wyraz odczuć metafizycznych - tak, jak Ty go odczytałaś właśnie.
Bóg to Natura i myślę, że tych wyrazów można używać zamiennie, w zależności od tego, jak kto postrzega czy odczuwa istotę wszelkiego stworzenia. Nie ma w tych słowach sprzeczności i nie różnią się one zasadniczym znaczeniem, a tylko zawartością emocjonalną.
Pozdrawiam Cię serdecznie.

Bardzo Ci dziękuję, Szarobury. :-)
Tak, dużo tu jest z Kartezjusza, ale muszę powiedzieć (nieskromnie?), że jako dziecko, nie znając zupełnie Kartezjusza ani innych filozofów oświecenia czy w ogóle fiolozofów, ukułam sobie pierwsze podwaliny takiego właśnie odczuwania Boga jako nieznanej nam siły sprawczej, która w jakiś sposób stworzyła i nadal tworzy świat, ale nie wtrąca się w losy ludzi czy innych drobiazgów. Od dziecka nie wierzę w to, że jakiś uczłowieczony Bóg stworzyl świat w siedem dni i tak dalej (jakich dni, kiedy nie było Słońca i Ziemi? - zresztą w ogóle nie wierzę w baśnie, choć bardzo je lubię). :-)

Zgadzam się w zupełności, Mefisto.

Droga Oxyvio! W Twoich wierszach słyszałem bunt, krzyk, gorzką niezgodę na świat. A tu brzmi to tak jakbyś wbrew sobie próbowała to jakoś poukładać. Przekonać nas do sensu czy choćby mechanizmów, w które sama nie wierzysz. Ale szukaj, szukaj. A pisz kiedy będziesz przekonana. W warsztacie widać rękę mistrza - jak zawsze.

Sylwestrze, dziękuję za ten długi i przemyślany komentarz. Jestem zachwycona, że Ktoś poświęcił tyle czasu mojemu wierszowi i że mój wiersz wywołał tyle przemyśleń. :-)
Ależ ja się zgadzam z Tobą w zupełności! Świat jest ciągle tworzony, to nie jest proces zamknięty, a materia jest jedną z form energii i jako energia jest "wieczna" (o tyle, o ile w ogóle cokolwiek jest wieczne i niezmienne we Wszechświecie).
Co do Boga - nie jestem religijna, o czym pisałam już wiele razy, także wspomniałam i tutaj w komentarzu dla Agnieszki Horodyskiej. W moim wierszu słowo Bóg jest użyte nieco przewrotnie. Taki Bóg, jakiego pokazuje Biblia czy inne mitologie - czyli Bóg antropomorficzny - jest dla mnie postacią baśniową (jak i dla Byłego Premiera). ;-) Przeciw takiemu Bogu ludzie się "zmawiają", "spiskują", żyjąc zgodnie ze swoja naturą, a nie z przykazaniami religijnymi (dlatego jest to "święta zmowa"). Natomiast nie zaprzeczam, że istnieje metafizyczna, ogromna siła sprawcza, która tworzy Wszechświat, i to być może niejeden. Można tę siłę nazwać Bogiem, Duchem, Ideą, jednak nie jest to siła o cechach ludzkich czy zwierzęcych i nic o niej nie wiemy, nie możemy wiedzieć, bo nie odbieramy jej naszymi maleńkimi zmysłami. Ta siła stworzyła także i ludzi, ale nie wtrąca się w nasze losy.
Ja teżuważam, że tworzenie się świata nie jest przypadkowe. Wszystko dąży ku coraz wyższym formomo rozwoju. To nie może być przypadek - jest w tym wyraźne dążenie oraz wyraźna "inżynieria" - ileż coraz wspanialszych "wynalazków" powstaje w przyrodzie!
Fajnie, że się rozumiemy, wbrew pozorom. Jeszcze raz dziękuję za świetny, ciekawy wpis. :-)

Czyli tak samo jak ja. :-)
Odpozdrawiam serdecznie.
Joa.

Bolku, bardzo dizękuję za nazwanie wiersza interesującym i ciekawą wizją, i za plus. :-) Bardzo mi miło, że znowu dostałam od Ciebie wierszowaną interpretację-dopowiedzenie mojego wiersza.
Pozdrawiam jeszcze weekendowo, chociaż już się zaczął poniedziałek. :-)

Nie upierałam się i nie pisałam, że nie wolno. :-)
Natomaist w moim wierszu nie ma ani żartu, ani narzucania poglądów. Jest metafora (ciąg metafor?), która nie zaprzecza ani nauce (czyli dowodom, do których proponujesz się odwoływać), ani religii (czyli metafizyce z mistyką). Jeśli czemuś zaprzecza, to tylko naiwnej wierze w dosłowność baśni i mitów. Ale też nikogo nie obraża.
Dzięki, że poświęciłeś mi chwilę. Zapraszam nadal. :-)

Ha ha ha! No właśnie, Adam nic nie zerwał, tylko zarwał Ewkę, która wtedy miała zaledwie 10 dni, ale już była gotowa do spółkowania i rozrodu, i to jakiego! - cała ludzkość to dzieci i wnuki tej jednej dziewczyny! ;-)))
Jasne, że nie mamy pojęcia o początkach, zwłaszcza tych pozamaterialnych. Możemy o tym pisać tylko metaforycznie, baśniowo (podobnie jak Biblia, ale nie musimy powtarzać wciąż tych samych baśni, wolno nam tworzyć nowe).
Dzięki, że wpadłeś, Michał, cieszę się, bo rzadko Cię goszczę u siebie. :-)

Babo droga, dziękuję Ci bardzo za przemiłe słowa pod moim adresem. Przeceniasz mnie, nie jestem nikim znanym ani ogólnie cenionym. ;-)))
Ogromnie też jestem Ci wdzięczna za to, że spojrzałaś na wiersz jak na utwór artystyczny, a nie wywód naukowy czy religijny.
Pozdrawiam z nie mniejszym uznaniem. :-)

owoc ;)
Pudło, niestety. ;-)
Dzięki za wizytę, Staszku.

owoc ;)
byłem przekonany, że to Ewa zerwała ;))
Bingo. ;-)

owoc ;)
byłem przekonany, że to Ewa zerwała ;))
Adam nie zerwał... z Ewą ;)))
Dokładnie. Za to zerwał z Lilith, łobuz. ;-)))

ponieważ jest już bardzo późno i jednym okiem śpię, a nie chcę potraktować wiersza po macoszemu, dlatego teraz pragnę jedynie dać wyraz swemu zachwytowi nad przemyślaną (przecież nie mogło być inaczej!), ciekawą formą wiersza, cudowną konstrukcją rymów i rytmicznością, której można się od Ciebie, Oxyvio uczyć!!
To są moje "na gorąco" przemyślenia-zauważenia ;) Natomiast głębiej i co do treści odniosę się jutro - wrócę z chęcią.

pozdrawiam najserdeczniej i życzę dobrej nocy,
in-h.

czy pan gra na jakimś instrumencie poza nerwami? jeśli tak to niech pan usiądzie do fortepianu i spróbuje zagrać wiersz autorki;
przykro mi ale wykazuje pan ignorancje odczuć i uprzedzeń;
a z naiwności nawet się nie zrobi kościelnej litanii jak się jej formalnie nie rozdziewiczy;
co jest qrwa, cenzura wraca?! czy ciemnota?
swoją drogą, "Ostatnie kuszenie Chrystusa" też budziło kontrowersje, ale "na boga", to były lata osiemdziesiąte!

pozdrawiam
autorkę odważnego wiersza


:)))))))))))))))))))))))))
on jest tak odważny, jak moja prosta piosenka :))))))))))))))))))))))
a my sobie tu tylko tak gadamy :)))
myślę, że Autorka ma w sobie tyle dystansu do własnej twórczości i do komentarzy, że się nie obrazi :)))
zresztą myślę, że zupełnie świadomie dokonała pewnej prowokacji :)
o czym może świadczyć rzadko spotykane milczenie z Jej strony pod Jej własnym wierszem ;)
i myślę, że taki święty gniew nikomu nie służy, jak tak zaczniemy sobie odpowiadać, to Zetka przeniesie się do nas, a jeśli to nastąpi, to ja stąd odpadam.
również pozdrawiam Autorkę i Wszystkich Czytających :)))))))))))))))
Rany, Chłopaki, nie bijta się! ;-)))
Sylwek, widzę, że mnie dość dobrze znasz! ;-))) Masz sporo racji - wiedziałam, że sprowokuję tym wierszem "święte" oburzenie niektórych osób. Myślę, że w takim właśnie sensie Olek nazwał mój wiersz odważnym.
Naprawdę nie ma się o co kłócić.
(A nie odzywalam się długo pod moim wierszem, bo byłam bardzo zajęta czym innym po prostu). :-)
Pozdrawiam wszystkich Panów serdecznie.

Marku, dziękuję za pochylenie się nad moim wierszem. Bardzo mi jest miło, zwłaszcza, że nei mialam świadomości, iż czytałeś także inne moje wiersze. :-)
Wbrew pozorom ja nie pokazuję tutaj mechanizmów, w które sama nie wierzę. Wyraz Bóg ma u mnie w wierszu znaczenie symboliczne. Jest nazwą siły sprawczej, która popchnęła Wszechświat do istnienia i cały czas go tworzy, rozwija. Ale też jest stwórcą człowieka, stwórcą, który nie wtrąca się w nasze indywidualne losy ani nawet w losy ludzkości.
Bardzo dziękuję za nazwanie mnie mistrzem - pękam z dumy, choć wiem, że nie zasługuję na to miano. :-)

Kaliope, bardzo Ci dziekuję za wspaniałą pochwałę mojego warsztatu - to jest ogromnie ważne, bo w końcu wszystko można różnie powiedzieć, ale wiersz - to właśnie forma, w jakiej się mówi.
Serdeczności i zapraszam jutro. :-)

Droga Oxyvio. mam bardzo mieszany odbiór, są fragmenty, z którymi się zgodzę,
ale jako całość... doceniam wkład pracy przy pisaniu, to na pewno.!

Bóg tylko stworzył czas i miejsce,
wypchnął z zaświatów naszą przestrzeń,
w którą wybuchła praenergia
i rozpoczęła obrót spraw.

Wyżej, tak szczerze, wolałabym.. w której.. i wiem, dlaczego jest tak, ale...
W IV- tej, ta.. tajna, święta zmowa.. nie przekonuje mnie, przykro mi... :(
Zostawiam ślad, z serdecznym pozdrowieniem... :)

Babo droga, dziękuję Ci bardzo za przemiłe słowa pod moim adresem. Przeceniasz mnie, nie jestem nikim znanym ani ogólnie cenionym. ;-)))
Ogromnie też jestem Ci wdzięczna za to, że spojrzałaś na wiersz jak na utwór artystyczny, a nie wywód naukowy czy religijny.
Pozdrawiam z nie mniejszym uznaniem. :-)
Dla mnie jesteś znana i ceniona. Ilu z 'naszych' wydało swoje utwory? Ilu mamy na orgu tak dobrze posługujących się polszczyzną? Ile osób czyta Twoje wiersze? Do tego jesteś osobą skromną.
Uściski
- baba