haiku

Malutka chmura
Złączyła się z burzową
Zmieniła jej kształt

i oceniasz i nie zaistnieje ta ostatnia linijka sama. To sprzeczne z haiku. Sylabowo ok., ale przecież ... trochę to wyższy poziom niż podstawowy.

Kto powiedział, że to nie podstawowy poziom??? Ja na pewno nie!!!! Mistrzom nie dorastam do pięt, moje pisanie jest często intuicyjnym dopiero poznaje techniki haiku. I to jest czymś wspaniałym. Często jednak poznawanie niesie z sobą różne perspektywy spojrzenia na te same rzeczy, faktem jest, że wiadomości zdobyte są często w sprzeczności do pani, pani Bleblin -poglądów na temat haiku. Chylę kapelusz , bo to dzięki pani docieram do coraz to nowych materiałów. Jedną z wielu lektur z jakimi się zapoznałem jest "Antologia polskiego haiku" pod red. Ewy Tomaszewskiej. Jeżeli w uznanym dziele (zbiorze wydawało by się najlepszych w Polsce haiku) znajdujemy chociażby takie;

(O. Hieronim St. Kreis OSB)
szelest deszczu
kąpią się wśród gałęzi
szczebioty ptaków


(Ewa Tomaszewska)
Wokół uschłych trzcin,
Na lodowych karwaszach
Grające fale.

(Leszek Engelking )
autobus zima
kto napisał na szybie
poemat basho

(Lidia Rozmus )
Letnia noc - droga mleczna,
księżyc,
kto wie co jeszcze

Wiem, wiem na odstępstwa trzeba sobie zapracować i mieć nazwisko-- bo przecież nikt nie będzie krytykował Miłosza za jego haiku, mimo iż jest tam tyle poezji przez duże "P''.
Haiku nie wymaga wyobraźni, ale umiejętności dostrzegania ukrytych prawd w otaczających nas przedmiotach i zjawiskach. „Jest ono wyrazem krótkotrwałego olśnienia, kiedy wglądamy w życie rzeczy” – to są słowa H.R. Blytha, autora 4-tomowego dzieła „Haiku” i 2-tomowej „Encyklopedii haiku”(polecam wszystkim którzy zdołają dotrzeć).
A to taki minimum spis "lektur obowiązkowych":
Antologia Polskiego Haiku, 2001r.
Czesław Miłosz: Haiku, 2000r.
Andrzej Tchórzewski: Haiku, 1999r.
Jane Reichhold: Techniki Haiku, 2000r.