Ballada o wietrze majowym

rankiem zwykle wstaje wcześnie
ze skowronkiem jednocześnie
potem mgłę rozpędza białą
potem ważkę budzi śmiałą

rankiem trochę ma roboty
lecz najwięcej ma ochoty
mniszka puszek porozwiewać
nade wszystko kocha śpiewać

trele mele wraz z ptakami
nad strzechami, nad stawami
lubi wzbić się gdzieś wysoko
lubi mieć na wszystko oko

a gdy nieco się wyhasa
do południa, gdzieś po lasach
Cumulusy w pierze zmienia
aby już nie było cienia

od południa leży bykiem
jakby polnym był konikiem
mocarz zwiewnie urokliwy
można rzec że nazbyt ckliwy

bo wieczorem zamiast burzy
trąca lekko listki róży
mówiąc - proszę się rozwijać
pragnę pięknem się upijać

wiatr majowy jest więc inny
spolegliwy i uczynny
to nie wariat, nie szaleniec
to przyjaciel, ulubieniec

czasem ciepły, czasem chłodny
w swych staraniach niezawodny
aby nocną gwiazdy licznie
migotały synchronicznie

ech ty wietrze, ech majowy
jakże wchodzisz mi do głowy
jak co roku, daję słowo
dbasz o nastrój wyjątkowo

mi miodowo urokliwie
z tobą wietrzyć maj
ani trochę nie jest ckliwie
ballada jest jak maj

To chyba niezła poezja dla dzieci...
:)

a czyż dzieci nie są godne poezji

Poza tym, "Jeśli nie będziecie jak dzieci", warunkował największy z wszystkich dorosłych...

infantylne to-to..................może jakby istniał przychylny dział, to może-może

"atak", to.................do zapomnienia

Ot, taka sympatyczna rymowanka, którą po przeczytaniu się zapomni.

Bardzo dobry wierszyk dla dzieci, tylko nie wiem, czy to jest dobre miejsca dla niego. Zmarnuje się.
Jedno mam pytanie. Dlaczego Cumulusy z dużej litery? Przecież to nie jest nazwa własna, a nawet gdyby, to przyjęta forma sugerowałaby napisanie jej z małej.