obciach

długi czas zaciskałam zęby kiedy
usuwałam zwęglone wersy myśląc
że to sadystyczna przyjemność
rozciąga krytykom wargi

dziś na popasie jednym ruchem
z żywych zdań sama tnę bezsens
i często spotykam swój uśmiech
gdy słyszę kaleką melodię

ostatnio coś się dzieje z moją gębą
szpara ust coraz szersza
język szorstki i ostry jak nóż

szybko brzydnę

...będąc w Rzymie, czyń jak Rzymianie.....do wszystkiego człowiek przywyknie...:))

Podoba mi się, nie tyle nawet sam wiersz, co jego wymowa. To chyba dlatego, że czuję trochę pokrewieństwo doświadczeń ;)

Pozdrawiam
R.

Czyli, wiersz to prawda o życiu na poetyckich portalach. Nie odkryłam Ameryki :) Dziękuję .

Początkowo pomyślałem ( mylnie) ,że to kolejna zbyteczna ( albo nie) pyskówka ,a tymczasem bardzo dobry wiersz z licznymi mocnymi akcentami .pozdr plusowo

Kłaniam się nisko :))

Tak w zasadzie, to wiersz jest o czym?...
Kokietująca pointa? Obnażenie autora/podmiotu, że natchnienie: tfu, i tylko noże, nożyczki, (depilacja, plastry etc.)?...
Pierwsza zwrotka wygląda jakby wyszła z ust razem z zębami (to: kiedy - i: myśląc - na końcu).
Wszystko prawda, co autorka przedstawia.
Tylko dalej nie wiem, o czym jest ten wiersz...
Pozdrawiam

Trudno, nie zrozumiałeś ale i tak miło, że przeczytałeś. Może następny...

Może i zrozumiałem (o dojrzewaniu, jakkolwiek to nazwać), ale - czy potrzeba aż tak nad sobą (podejrzewam, że to przewrotność, autoironia, ktora jednak nie unosi się ponad poważną powagę; bark tu "oka" do czytelnika).
Pozdrawiam

Oko było do lustra, spójrz w nie :) Pozdrawiam

och, robię to częściej niż należy (chodzi o "oko", nie o lustro...)