Grobu głaz

Grobu głaz

Z grobu powstałeś, dzierżysz grom,
W księgę wpisany czas.
Świata osłaniasz ludzki dom,
O ciężki grobu głaz.

Ludzką ścieżyną dźwigasz Krzyż.
Naśladowania wzór.
A kręte drogi pną się wzwyż,
Za Tobą Krzyży sznur.

Życie Golgotą szlocha wciąż,
Judasza zdrady swąd.
Choć grzechu jadem straszy wąż,
Nie wiemy nawet skąd.

W cieniu Golgoty, budzi świt,
Wiosenny świeży brzask.
Koharta mierzy ostrzem dzid,
Oślepia chwały blask.

Nie straszna śmierć, nadziei czas.
Na chwałę wiecznym dniom.
Z posianych słów wyrasta las.
Nie spali żaden grom.

Bijcie radością świątyń dzwony,
Bo w chwale idzie Pan.
Będzie na wieki pochwalony,
Otwiera niebo bram.

Józef Bieniecki