Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Skamielina


Oxyvia

Rekomendowane odpowiedzi

Skamielina - zachowane w skałach szczątki organizmów, a także ślady ich aktywności.

Przejmujący wiersz, w zestawieniu z tytułem, o peelce, którą cierpienie zamieniło w zimną skałę? Nie, to może być zbyt powierzchowne odczucie, tych, którzy nie znają skali cierpień peelki, a która w środku jest rozdarta, krucha, może stacza wewnętrzną walkę z niesłusznymi oskarżeniami, że nie okazuje żałoby... ale czy trzeba?
Ważne, co ja czuję, tu i teraz, a nie to, co ktoś o mnie pomyśli.
Pod tą skalną powłoką, jest żywa istota i tylko prawdziwi empaci mogą ją zobaczyć.
Pięknie, Oxy.
Pozdrawiam serdecznie, Grażyna.
:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

pierwsze co mi się nasuwa po przeczytaniu całości, to "nie wszystko złoto, co się świeci", z jak najbardziej kojarzonymi w tym momencie, elementami "dulszczyzny". Ludzka głupota, bowiem, nie ma granic. Niektórzy, nawet wobec największej tragedii, jaką niewątpliwie przeżywają - tu wątpliwości nie ma, nie potrafią poddać się przemożnej chęci do brylowania, często aż do nieprzyzwoitości posuniętej ekspansji uczuć. Wydaje im się, że poprzez "wywalenie" swoich "możliwości" dla oka innych, spowodują jeszcze większe wspólczucie. Korea północna mogłaby służyć za przykład jeszcze większej schizmy, gdyby nie to, że prawdziwa tragedia tkwi zupełnie gdzie indziej. Tam, być może płaczą ze szczęścia, lub ze strachu czy nie będzie jeszcze gorzej.
Świetna robota Oxyvio, pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

HAYQ, dzięki! - dokładnie o to mi chodziło w wierszynie! Baaardzo się cieszę, że zobaczyłeś tak dokładnie to drugie denko - to znaczy, że da się je odczytać i jest zrozumiałe! Bardzo się cieszę! Szóstka dla Ciebie z analizy wiersza! :-)))
Co do pozostałych interpretacji, w których Czytelnicy odczuli wyłącznie sferę rozpaczy matki po stacie dziecka - rozumiem przyczyny takiego odczytu: po prostu jesteśmy tak przyzwyczajeni, że w naszej kulturze matka jest święta, a jej uczucia zawsze głębokie, iż rzadko potrafimy dostrzec coś innego, gdy mowa o matce. Niestety nie zawsze ona taka jest, jak byśmy chcieli w naszych mitachi stereotypach.
A druga przyczyna jest taka, że jednak większość z nas - ludzi czujących i tworzących - umie kochac dzieci i ta miłość jest w nas najsilniejszym uczuciem, więc kiedy czytamy o śmierci dziecka i o jego matce nad grobem, od razu czujemy przejmujące współczucie. To naturalne.
Ale, HAYQ, Ty jesteś najwnikliwszym i najuważniejszym Czytelnikiem. :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Leokadio, bardzo dziękuję za wizytę i dobrą opinię o wierszu. Nie napiszę, że się cieszę, bo to nieodpowiednie słowo - Twoje doświadczenia są prawdopodobnie tragiczne (tak rozumiem). W każdym razie myślę, że dobrze, iż znalazłaś w moim wierszu coś z siebie i może pokrewna duszę?
Pozdrawiam serdecznie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Groby są puste - dla mnie też. Umarli żyją we mnie, nie w ziemi.
Co do śmierci - nie wiemy, czym ona jest, bo nie wiemy, czym jest życie. Dlatego nie można mówić, że śmierć jest albo że jej nie ma - bo czym ona jest? - lub czym jej nie ma?
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...