Sala 203

bolesność
zacisnęła zęby
uszy chwytają zgrzyt

na ostatnim
łóżku
leżą 44 lata ciała

wszystkie włosy
zostały na grzebieniu
i widać jak
skóra okrywa
żyłki czoła

napis na drzwiach-
-nie mówić nic

w ciszy między oddechami
szaleje cały miniony

Podobny tekst (o podobnym tytule.. ) jest nieopodal, więc dodałem dla porównania... Niektórzy go znają, a Ci co nie znają znajdą w nim dużo mnie.



Adam

Nie nie mam takiej świadomości! Dobrze by było gdybyś mówił o swoich odczuciach, a nie wyrażał opinii za innych czytelników.

Adam

"Ale zapewne masz świadomość, że "wzruszeniem ramion" zostanie ten wiersz przyjęty"

To Twoja opinia o tym, że inni będą też "wzruszać ramionami" czytając ten tekst, a to nie jest w porządku.


Adam

Nic juz nie rozumiem, ale OK. Dziwi mnie tylko, że słowo "ja" piszesz z dużej litery. Bardzo się chyba różnimy...


Adam

Podoba mi się Twój wiersz.
Ps. "Sala 203" to jakiś szczególny obiekt z historii?

Pozdrawiam.

"Sala 203"... hmmm... Pracowałem kiedyś przez pół roku w szpitalu. Ale to nie wyjaśnia wszystkiego. I niech tak pozostanie...

Adam

po pierwszej próbie samobójczej nie chciałam wracać do domu, więc zostalam w szpitalu... byłam wtedy strasznie zafascynawana ksiązkami w stylu :Lot nad kukulczym gniazdem" i "Weronika postanawia umrzeć", więc poprosilam, zeby mnie wzieli na psychiatrię.... nigdy wczesniej przez myśl mi nawet nie przeszło, że w jednym miejscu, może być zgromadzone tyle bólu, cierpienia, niemocy... i wstydu....
strasznie ciężko to przeżyłam, bo dotarlo do mnie, że życie malo ma wspólnego z sielankowa wizja tego typu chorob... najgorsze dla mnie było chyba to, że oni wszyscy mieli przebłyski świadomości i tak strasznie cieprieli, kiedy zdawali sobie sprawe ze swojej "nienormalności", tak bardzo chciali być zwyklymi ludzmi.... a ich słowa... miały w sobie więcej prawdy, niz wszystkie wiersze swiata...
bardzo piękny wiersz, Adasiu

pierwsza strofa idealna, wiem niemal dosłownie o co w niej chodzi.
na temat pozostałych nie mogę powiedzieć żadnego słowa.
Tak po prostu nie wiem co należałoby napisać.

Podoba mi się

Zamurowało Cię, czy co...?



Adam

witaj,

mocny, głęboki, bolesny, niesamowity...
...i piękny

pozdrawiam
Piotr Mogri

Witaj!
Podoba mi się...
Zza tych wersów wróciła do mnie sytuacja sprzed lat, gdy "bolesność zacisnęła zęby"... Dopiero teraz mogę ubrać we właściwe słowa to, co wtedy czułam. A czyż nie o to chodzi w poezji? Znaleźć właściwe słowa dla tego, co nas wzrusza, boli, raduje... Dziękuję Ci i pozdrawiam.

tyle dwuznaczności.Ale gdzie ich nie ma...

Byłam kiedyś na "sali 203". Gdyby przyszło mi tam wrócić, jako pacjenowi, wolałabym umrzeć :(


Dziunia

Peace

Wiersz mocny,piękny,smutny,dobry...Moc przymiotników,pobladłych od nieznaczeń wobec czegoś takiego...