ulotna koszula wszechświata

.

nowo narodzony wsuwa się w koszulę
utkaną ze słońc pyłu gwiezdnego powłóczystych komet
rojów galaktyk powiewającego Wszechświata
z życiem ! z życiem ! główkę potem zgrabnie rączki
no i jak ? prawda że fajnie niepowtarzalnie ?
pogoniony zajeżdżony zestarzony zeszły
wysuwa się z koszuli odpływającego gwiezdnego odzienia
ściągając zgrabiałymi palcami przez czaszkę
krótkie życie głupie życie drugi raz niewydarzone
przez chwilkę na nas tylko powłóczysta ulotna
powiewająca koszula Wszechświata

przemijamy w kosmosie bezbronni goli i zgrzebni


.

Podejrzewam, że to jakiś pana stary tekst - nowsze bywają przynajmniej poprawne...
Pacynkowa ekspresja, emfaza podkreślona układem graficznym i infantylna, naiwna metaforyka - źle.

-poderzliwość gubi spektrum odbioru ekspresji przesłania graficznego metafory
i właściwie wszystkiego co pachnie inaczej nie poradzę radzę zmienić departament..

pozdrawiam tym mocniej.. i dzięki za gilotynkę Ran


ps: a i wierszem by było czytelniej


podejrzliwość

podejrzliwość
gubi spektrum
odbioru ekspresji
przesłania graficznego
metafory
i właściwie wszystkiego
co pachnie
inaczej
nie poradzę
radzę zmienić
departament..

R.G.

Byłem szczerze zaciekawiony po paru wyrazach, ale od większej połowy gdzieś, cyzelując matematycznie, postradałem apetyt na więcej, bo rozpoczął mi się ból gardła, i przestałem przełykanie kontynuować. Dobrnąłem do końca już pobieżnie, ale powłóczysta ulotna powiewająca koszula Wszechświata dopełniła we mnie odczucia, że kiedy taka podniosłość wychodzi na końcu, to jest już to kiczowaty patos.

-no cóż.. jest w tej chropawo naszkicowanej propozycji, pewna próba zmierzenia się
z możliwościami własnej i czytelnika fantazji, a z tą kiczowatośćią i patosowością na końcu
lekka przesada, występują one raczej w obrazach gładkich, parę razy dla połysku
werniksowanych i przeważnie w ciężkich złotych ramach, a tu przecie wszystko
w kosmosie powiewa.. a pewna podniosłość.. w tym temacie nieunikniona,
i ważne że,tu cytuję cytowane 'powłóczysta ulotna powiewająca koszula Wszechświata
dopełniła (czytelnicze) odczucia'.

serdecznie pozdrawiam i dzięki za zdanie Ran

To jest wizja. Czytając trzeba sobie to wyobrażać wtedy gra. Ciekawa wizja. Co do zarzutów
to być może autor powinien rozpisać to na więcej słów i specjalnie dobieranych metafor. Jednak ten tekst jest luźnym zapisem kosmicznej wizji. Tak to odbieram. Pozdrawiam.

-Janie dzięki za włączenie biegu terenowo przestrzennej turbo wyobraźni i dojechania
po kocich łbach, tego luźnego powiewca.. do jego krańca.

Ran


ps: i jeszcze raz za stwierdzenie, że to jakaś tam w końcu wizja.

Słabo, jak na dział Z.

To takie radosne gaworzenie a nie poezja.

-jak słabo to słabo.. i pomyślę czym nie jest radosne gaworzenie.

pozdrawiam Ran

powiewająca koszula Wszechświata

Dlaczego nie barchanowe majtki kosmosu... ? ;)
Kosz.

-dlatego że jesteśmy w kosmosie goli bezbronni i zgrzebni, a nie od dołu barchanowi i w stringach.

powiadam ci Lecter zapleciesz się w tym koszu na amen.. i amen.

tym razem ze zniesmaczonym polubieniem Ran

nowo narodzony wsuwa się w koszulę
pogoniony zajeżdżony zestarzony zeszły
wysuwa się z koszuli
ściągając zgrabiałymi palcami przez czaszkę
krótkie życie głupie życie
przez chwilkę
powiewająca koszula

przemijamy
zatrzymał, to jego siła, to co zostawiłem najbardziej zadziałalo, pozdrawiam

> jacekdudek

-dzięki Ci przychylny czytelniku, jak i za pomocną sugestię co mocniej działa.

pozdrawiam Ran

Właściwie to ułuda z pozycji "władcy pilota" ,w którego wczuwałeś się wcześniej ,i który nad czymś jednak panował pasowała mi bardziej.Jak jednak napisałem to ułuda.
Mimo ,że żadne z nas "stworzeń" nie uniknie końca ujętego w poincie to dużo lżej jest oszukiwać się przyjemną niewiedzą - w wierszu ,aż do znaku zapytania.
Co do podobania: "powiewająca koszula kosmosu" ,fajne i dobrze gdyby pozostała ona jedwabna ,bo czasem bywa tak ,że kamienie Ziemi ciężkie cholernie i dobrze wtedy wtulić się w koszulę gwiazd.
Jako człowiek niepozbawiony wyobraźni widzę ten tekst ,ale porwany nie zostałem.pozdro Ranu

-rozrywał szat nie będę.. i cieszę się że skubnąłem wyobraźni..

pozdrawiam Ran