Dobrze, że jesteś

nie lubię pisać listów
nie lubię pieścić sercem słów
kocham
ufam
przyjacielu
nie lubię stać w uścisku dłoni rodzinnego kręgu
nie potrafię dać ci grosika z rzemykiem

nie chwal mnie
nie nazywaj pieszczotliwie
nie przyczepiaj się jak pisklę
podaruj oddech w dni parzyste
nie oczekuj bliskości pod ramię
to nie moja bajka

wybacz...wiesz co myślę...
i nie płacz
ja się tak nie bawię

a po cichu dziękuję
to dobrze, ze jesteś

No, dobrze, choć końcówka tylko taka sobie.

A.

To jest napisane prostymi myślami, smugami, ścieżkami (nieefektownie jak na nasze czasy?) - a jednak mocno osobiście, introwetycznie brzmi w akordzie. I chyba to, co podoba mi się najbardziej, jakimś przypadkiem rezonuje we mnie samym (biograficznie). Czyli: nieobiektywnie jestem bardzo na TAK ;) Pozdrawiam.