Wiersz 1

zdarza mi się rozmawiać przez internet (cenzuralnie  i przeważnie o poezji) z pewną panią. atrakcyjna i dojrzała,  niestety — fanatycznie religijna. nie, żebym od razu  chciał fantazjować o niej, skórze, łóżku, ale...  matko jedyna, aż spotwarnia ją w moich oczach  ta kosmiczna krzyżowatość. nie mógłbym sobie  wyobrazić nic, nawet jednej niegrzecznej sekundy.    z wyglądu jest całkiem, całkiem, ale w ustach  — chropowaty wałek, obracane językiem nuty  wyjątkowo zgranych melodii. kobieta-jeż obrośnięta  mentalnymi kolcami, a każdy w kształcie brodacza  przybitego do dwóch belek.   tak sobie myślę, że gdybyśmy byli jedynymi ocaleńcami z katastrofy wycieczkowca, dodryfowali do bezludnej  wyspy — resztę życia spędzilibyśmy w czystości,  zamknięci w osobnych wymiarach.    stałyby między nami trzy zmyślone postaci.  kuriozum tego typu: chłodna noc, ogniska rozpalone  na przeciwległych krańcach plaży. i Duch, Ojciec, Syn straszący przy księżycowym świetle.   wydaje mi się, że gdybyśmy jakimś cudem wychynęli  za bariery, spróbowali się pocałować — stałaby się  tragedia na naszej Unlove Island: wałek z nabitymi kołkami  w ustach kobiety zacząłby kręcić się w przeciwną stronę  niż zwykle, wirować szybciej i szybciej, aż, zanim  zdołałbym zareagować, lub choćby krzyknąć  — roztarłby biedaczkę od środka.   sekunda — i miałbym pod stopami  kupkę wilgotnego proszku.  

@Tectosmith - @Olgierd Jaksztas - dzięki panowie - 

@Nefretete Bardzo ciekawe doświadczenie. Mnie niestety obce. Ciekawy dialog. Pozdrawiam serdecznie.

czas tu na ziemi tylko dla nas bywa że warto złapać go zatrzymać zda się niespotkane chwile co szczęściem  twoim są :)

@Waldemar_Talar_Talar To akurat ważne pytania. Niektórzy znają odpowiedź. Pozdrawiam.