Przeklęty

padlinożercą chęci cudzych
jestem...
choć bez siły Atlasa
śmiech jak pętla się zaciska
mlekiem matki kalając

korzenie odgryzłem
przeklętej ojcowizny
jak zgniłą pępowinę
i...

w obcym łonie się zanurzę
owcy czarnej

ależ tu u Ciebie Piotrze chłodem wieje i wilgocią, jak w starej piwnicy!
budzi mieszane uczucia, stwarza interesujący klimat, a czepnę się jedynie czasu przyszłego dokonanego w słowie "zanurzę", nie bardzo mi on tam pasuje, jak dla mnie lepiej by brzmiało w teraźniejszym, i nie, że się zanuży a jedynie będzie się nurzać, jeśli można tak powiedzieć, nie wiem czy to mocno nadszarpnie całą wymową wiersza, w każdym razie wydaje mi się, że lżej i delikatniej będzie to brzmiało, w takim kształcie jaki ma teraz jest suchym stwierdzeniem, zanurzy się i koniec, nic więcej nie będzie... a nie lepiej z nadzieją pozostawić? że się może jednak uda temu przeklętemu?

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

gorzko
ucieczka od przeszłości
ucieczka do przyszłości
z czarną owcą
taką jak podmiot
??

Ale dlaczego "obce łono"? Bardzoiej wydaje się być ono azylem, dlaczego obce?Nie pasuje.

podoba mi się- "śmiech jak pętla się zaciska"

pozdrawiam

Hmm hmm
Do przedmówców dodam jeno:

"w obcym łonie" szuka Pan ukojenia? Każdy z nas szuka... i niekiedy świadomie właśnie - jak Pan w wierszu - wybieramy czarne owce, sobie na złość, światu dla podniesienia morale maluczkich wokół....

Pozdrawiam
Wuren

Piotrze, gdy czytam Twoją poezję, czytam ją bardzo uważnie i po kilka razy. Nie chcę, by umknęło mi coś istotnego... Bardzo lubię Twoje pisanie, jest prawdziwe i cholernie bolesne... Nie jestem masochistką... Tylko realistką...

Pozdrawiam, Pat.

Witam... daje do myślenia ... "Padlinożercą chęci cudzych jestem" ... i ten śmiech sardoniczny... choć wiersz robi na mnie przgnębiające wrazenie, podba mi się...
pozdrawiam
an.em