ślepy Czas

"ślepy czas"

ten poranek nie ma oczu
- seans filmowy dla ślepców -
to jest bardzo zimowy poranek

te tam na dole
to nie anioły a małe dzieci
lepią z białych piór bałwany

kobieta na stole była wódką
dziadek się uparł i teraz sam
muszę szukać gniazda
w którym diabeł trzyma młode

kobieta która wylała wódkę była
podpunktem a w koło świat
się kręcił - rozlany sen nie rozgrzeszy
niemniej jednak do twarzy jej ze skrzydłami

Miało być awangardowo chyba, a wyszła jakaś paplanina. Bardzo niespójne obrazy świadczą o rozkojarzeniu przy pisaniu. Wrzucam go do działu "anioły, ale upadłe jak te wiersze".

Pozdrawiam

Adam

Dziękuję bardzo za krytykę Panu Adamowi - cenię jego zdanie, ale się nie zgadzam.

Pozdrawiam!

Podpisuję się pod komentarzem Adama. Rzeczywiście - brzmi to trochę jak potok luźlnych skojarzeń. Ale może to tylko wrażenie, które odniosłam na skutek tego, że wiersz ten może mieć dla autora wymiar bardzo osobisty.

pozdrawiam

A mnie się podoba. Ma klimat i czuć w nim odbicie Pańskich autentycznych doznań.
Panie Adamie, czy pan wie co to paplanina, jeśli nie to proszę przeczytać swój komentarz.

Nie jest to arcydzieło, mi się nie podoba, za dużo zaimków!

Jeszcze raz dziękuję za komentarze. Zgadzam się arcydzieło to to nie jest, ale wiersz dla mnie ważny. Zaimki i wszystkie inne szczegóły zostały zastosowane celowo. Wiersz ten przeznaczony jest raczej do recytacji, niżeli do czytania go sobie samemu.

Pozdrawiam i mam nadzieję, że ktoś go pochwali, a przynajmniej po części zrozumie. Aż tak osobisty to on nie jest...