Już Czas Się Przyznac

Już czas się przyznać.
Ale...

Może... jeszcze poczekam
Może... zima się skończy
Może... kwiaty rozleją się kolorami przed domem
Może... ktoś mi wytłumaczy

Ale...
Już czas się przyznać.

Bo... gdy słyszę tętend końskich kopyt, trzymam podkowę przy ustach, aby nikomu krzywda się nie działa
Bo... gdy deszcz pada opowiadam bajki i głaszczę spocone czoła
Bo... gdy hałas rozprasza, zamykam okna i uśmiecham się miękko
Bo... gdy wędrowiec zapuka sprzątam jego wspomnienia

Ale...
Już czas się przyznać.

Choć... lubię pleść warkocze i stroić się wstążkami
Choć... płaczę przed telewizorem z ułudy drwiąc po cichu
Choć... śnią mi się rusałki i dobre wróżki w karocach z dyni
Choć... pięknie patrzę przed siebie dumna z powierzchowności

To...
Przyznać się muszę.
Tylko... kto mnie wysłucha?

Polecam dział "Proza".

Pozdrawiam.

słuchaj moim zdaniem nie musisz powtarzać słów w Twoim wierszu, typu "CHOĆ" , bo to troche psuje klimat i wiersz staje się monotonny. Tak więc... pozdrawiam

już czas się przyznać
jeszcze poczekam
zima się skończy
kwiaty rozleją się
kolorami przed domem
ktoś wytłumaczy

gdy słyszę tętent kopyt
trzymam podkowę przy ustach aby
nikomu krzywda się nie działa

gdy deszcz opowiadam
bajki i głaszczę spocone czoła

gdy hałas zamykam okna
i uśmiecham się
miękko

gdy wędrowiec zapuka sprzątam jego wspomnienia

lubię pleść warkocze i stroić się wstążkami
płaczę przed telewizorem
z ułudy drwiąc po cichu
śnią mi się rusałki i dobre wróżki
pięknie patrzę przed siebie
dumna z powierzchowności

przyznać się muszę tylko
kto mnie wysłucha







Ze swojej strony proponowałbym taki kształt wiersza. Co Ty na to? Treść chyba ta sama.

Takim pisaniem zanudzisz nawet szufladę.

Lepiej krócej i bez powtórzeń!



Adam

pomysł niezły, ale trochę przesadziłaś z formą - podchodzi pod proze