złe kobiety i piękni chłopcy w matni czasu

są kobiety które z chłopców robią mężczyzn
bez zabawek i szybkiej jazdy samochodem
można się obejść jak z pustym portfelem
mogą cię zostawić i powiedzą że jesteś nic niewart

ale nie będziesz płakał
nie będziesz nawet patrzył w lustro
zrobisz sobie kanapkę
posmarujesz ją czymkolwiek
obejrzysz boks jeśli jakaś stacja będzie go pokazywać
w innym przypadku przełączysz na mecz ligi angielskiej
bądź żużel jeśli to kochasz

w przerwie zajrzysz do lodówki
i przypomnisz sobie że zapomniałeś kupić piwo
więc wyciągniesz z barku whisky
rozrobisz ją z colą
a wtedy Manchester United prowadzi już 1-0
i czekasz na powtórkę

aż ona zadzwoni i przypomni
że chce zabrać swoje rzeczy
i że dziwnie wyszło z tym wszystkim
ale ty masz to w dupie
z grzeczności przytakujesz i łagodzisz atmosferę
w głębi siebie nazywasz ją suką

rozłączacie się
był nokaut
był gol na remis
i kraksa na torze
ale ciebie nie ma
to wszystko jest zgaszone
i nic nie rozpali ognia

tuż przed północą
idziesz na stację benzynową
kupujesz czteropak Heinekena
i prezerwatywy

jeszcze nic nie jest przesądzone

Podchodzę do tego teksu trzeci raz :-)). Jest bardzo typowy dla ciebie - mocny, zdecydowany, podany wprost. Trzeba go przetrawić. Malujesz obraz mocnego faceta, który próbuje sobie radzić z tym światem po swojemu. Nastolatki powinny czytać Twoje wiersze jak poradniki psychologiczne na temat facetów, zanim rozwiną wodze fantazji. :-)) A.

dziękuję Aniu z komentarz
z tymi nastolatkami to dobre jest:)))
pozdrawiam i najlepszego
r

"Świat według Kiepskich" - wersja młodopoetycka ? ;)

podoba mi się, prawdziwe
najlepsza jest ta męska
końcówka
:D

jak Kierownik uważa;)

prawdziwie - takiego słowa było mi trzeba:)
dziękuję za dobre słowo i czytanie
pozdrawiam
r

Rafał, namalowałeś realistyczny obraz...
mocno, po męsku
i dobrze, bo takie też bywa życie

serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Wiem, że taka forma wypowiedzi w poezji jest absolutnie dopuszczalna, zdarzało mi się czytać wiersze podobnie skonstruowane. ale szczerze mówiąc takie utwory nie rzucają mnie na kolana. Nie podobają mi się bo mam problem kiedy autor przekracza granicę oddzielającą poezję od wypowiedzi publicystycznej. Ale powtarzam, to jest dopuszczalna forma nawet przyzwoicie napisana lecz mnie nie porusza. Pozdrawiam.

dziękuję Krysiu
90 % tego co w wierszu się wydarzyło
wszystko co zapisuję ma odzwierciedlenie w rzeczywistości
dokładnie - czasem tak bywa
pozdrawiam i najlepszego

Poezja to dla mnie łamanie barier, ucieczka przed strachem i ścisłą regułą bycia przywiązanym do określonych reguł, rzyganie emocjami i plucie prawdą. nie zastanawiam się nad formą , mam ją gdzieś, zapisuję jak leci, a że cieknie jak krew z nosa, więc nie tamuję. wszystko musi mieć swoje ujście - słowa, emocje i rzeki. trzymanie ich w ryzach grozi kataklizmem ja szukam ugody z samym sobą
dziękuję Marku za wyrażenie opinii
pozdrawiam
r

Poezja to dla mnie łamanie barier, ucieczka przed strachem i ścisłą regułą bycia przywiązanym do określonych reguł, rzyganie emocjami i plucie prawdą. nie zastanawiam się nad formą , mam ją gdzieś, zapisuję jak leci, a że cieknie jak krew z nosa, więc nie tamuję. wszystko musi mieć swoje ujście - słowa, emocje i rzeki. trzymanie ich w ryzach grozi kataklizmem ja szukam ugody z samym sobą
dziękuję Marku za wyrażenie opinii
pozdrawiam
r

Nie jesteś w łamaniu barier prekursorem, było wielu przed tobą. Ja po prostu nie wiem jak ocenić twój wiersz i nie tylko twój. Akceptuję taką poezję, bo to jest poezja, ale mój entuzjazm jest zdecydowanie umiarkowany, nic na to nie poradzę. Pozdrawiam.

Poezja to dla mnie łamanie barier, ucieczka przed strachem i ścisłą regułą bycia przywiązanym do określonych reguł, rzyganie emocjami i plucie prawdą. nie zastanawiam się nad formą , mam ją gdzieś, zapisuję jak leci, a że cieknie jak krew z nosa, więc nie tamuję. wszystko musi mieć swoje ujście - słowa, emocje i rzeki. trzymanie ich w ryzach grozi kataklizmem ja szukam ugody z samym sobą
dziękuję Marku za wyrażenie opinii
pozdrawiam
r

Nie jesteś w łamaniu barier prekursorem, było wielu przed tobą. Ja po prostu nie wiem jak ocenić twój wiersz i nie tylko twój. Akceptuję taką poezję, bo to jest poezja, ale mój entuzjazm jest zdecydowanie umiarkowany, nic na to nie poradzę. Pozdrawiam.
to, że nie jestem prekursorem to jasne jak piwo i nowo kupione cichy, zdefiniowałem swój pogląd na sprawę i tyle. nie śmiem nazywać się nikim poza Panem Białym na tym forum, reszta to dążenie do zamknięcia pewnych rozdziałów i otwierania nowych drzwi

Czekałam na drobne zmiany i się doczekałam. Lubię takie Twoje pisanie. Epickie, z sytuacją jak w opowiadaniu, mocno zarysowuje relacje między kobietą a mężczyzną.
Facet - twardziel - w środku wrażliwy i wyczekujący, ciągle na to samo, wszak nic nie jest przesądzone!
Dobre to jest, Rafale!
Cieplutko, Para:)

Rafał, znowu wiersz, który w celnych słowach oddaje życie. Podejście peela do sprawy, tylko częściowo trafia do mnie, ale tylko dlatego, że jestem innym typem. Dobry. Pozdrawiam. J.

drobną zmianą był tylko ort w "niewart" - cóż, jestem kaleką ortografii i interpunkcji;))
właśnie o tym jest rzecz, że jeszcze nic nie jest przesądzone i nawet kiedy wszystko wydaje się klarowne i czyste, jutro może być mętne i brudne, przewrotność jest piękna poezja Rimbauda.
wiersze na temat kobiet i mężczyzn prują się ze mnie jak stary sweter
dziękuję Anno za dobre słowo, komentarz i czytanie
pozdrawiam
r

to nie jest podejście do sprawy to jest sytuacja w której peel zostaje wyrzucony za (np.)burtę, albo tonie albo stara się dopłynąć do brzegu, walka z swoją słabością i chęć udowodnienia sobie że woda nie jest zbyt zimna
cieszy że "celny":)
dziękuję za dobre słowo, komentarz i czytanie
pozdrawiam
r

Nie przepadam za takim stylem pisania, jednak wywołuje pewien uśmiech
u mnie ten wiersz, jak też i inne twoje wiersze, a to z tego
głównie powodu, że jeżeli coś wymaga poprawienia
dla klarowności choćby, to dlaczego tego nie wskazać
pisząc czy mówiąc. Ţo normalne i jak najbardziej
ludzkie reakcje na spartaczoną nieraz rzeczywistość.

:)))

Pozdrawiam

co do stylu, to ja nie dyskutuję, każdy ma inny
a co do poprawiania to ja nie jestem od tego, opisuję tylko pewne sytuacje i tyle
dziękuję za komentarz i czytanie
pozdrawiam
r

co do stylu, to ja nie dyskutuję, każdy ma inny
a co do poprawiania to ja nie jestem od tego, opisuję tylko pewne sytuacje i tyle
dziękuję za komentarz i czytanie
pozdrawiam
r
Przepraszam, ale odpowiedź twoja sugeruje, że ja komentarzem
nakłaniam do jakiegoś poprawiania lub zarzucam jego braki.
Otóż komentuję, recenzuję ze swoim odczuciem jakby ten wiersz,
w taki tym razem sposób.

Co do samego pisania, to nie jest tylko opisem
sytuacji, jest takim samym punktem wyjścia,
jak każde wypowiedzenie się piszącego
wobec przyjęcia jakiegoś obrazu opisywanej
np sytuacji, czyli już jest skonfrontowane
choćby ze swoim punktem widzenia, czy też
poglądem. W tym aspekcie podlega
jakiejś tam opinii już nie wewnętrznej a zewnętrznej.
wobec czego reagowanie na pisanie
choćby komentarzem ma już wpływ jakikolwiek
na własną stronniczość wobec tekstu.
Inaczej byłoby zbędne pisanie, a w tym założeniu
tworzenie sztucznej bierności, jak pisnie sobie a muzom.
Najczęściej z różnych powodów tak jest, albo musi
być, co najtrudniej jest skomentować.;))
Niestety

Pozdrawiam serdecznie..