Niepokornym

Bacz, że glina nie powinna pękać,
nie zabijaj tego co miłością żyje,
krzywdzisz istnienie w nieświadomości,
gdy arkę pragną przygłaskać tłumy,
wody wzbierają, swoich nie doceniłeś.

Nie pytasz, wciąż błądzisz, wiosłami
traktujesz przedkładając zegarowi
wskazówki, którego czas sobie
przywłaszczasz, a łodzie ciemnią dnia
odwracasz i łuki z tych żeber budujesz.

Zbyt wiele nam zabrano,
abyśmy mogli ten świat zmienić

To się nazywa "przemowa rodzajowa", a nie wiersz! Usilna instrumentacja, natrętne motywy, kwiatuszki w rodzaju "łodzi ciemnią dnia odwracanych"... Nie, nie, nie... A taki fajny temat! Pzdr.

Zbyt wiele nam zabrano,
a wam jak się żyje ?


Dobrze, dziękuję... ;)

Tekścik - gniocik.
Kosz.

To się nazywa "przemowa rodzajowa", a nie wiersz! Usilna instrumentacja, natrętne motywy, kwiatuszki w rodzaju "łodzi ciemnią dnia odwracanych"... Nie, nie, nie... A taki fajny temat! Pzdr.

Aha, no wiem o co Ci chodzi,
wobec powyższego dobrałam do tego taką odpowiednią stylistykę na odpowiedź,
gdyż nie umiałam już w tak ogromnym zaciekawieniu w życiem prywatnym i szczegółami,
coś z równoznaczną intonacją na zawołanie wystękać. Nie wiem, po prostu się zdziwiłam
-niemożliwie- i odniechciało mi się czegokolwiek. Do dzisiaj nie wiem, czy było to udawanie Greka, czy szacowne obejście - co u Ciebie dokładnie- nie staram się dowiedzieć. Czy dobrze, czy źle. Może szkoda. Cóż trudne czasy są zawsze, ale nawet w bardzo trudnych u obłożnie chorych nie widziałam, by tak ktoś dołował w sprawie związków, a już niby bliscy to w ogóle
No i cóż, zadaję pytanie, tak po prostu, bo:
winien ma :) w dobie komórek, jakoś się nie chce zamknąć, a każdy pomysł tam, tam chyba jest dobry na sprzedanie artystyczne.
Dziwne, to wszystko, arytmia jest z błędem, który się odczuwa, i może się okażać, że powinno się iść jednak leczyć, tylko żeby tego i tą dolegliwość nie zamienili na tak, że podobną ogólnie, że nie dozpoznania już :))) , jako że właściwie nie istnieje :) . W dobie komórek, czy nie czasem rewelacja na kolejny pomysł artystyczny-post? Taki wiersz, myślę sobie może też przeciez być, no chyba , że wyobraźnię mam za małą, jak na niektóre wytwórnie :))).
No to tak to życiowo i z artyzmem chciałąm opisać póki co, umiejscawiając fakty razem z różnego czasu trochę też. To chyba nie jest świeży temat. Hmm

pozdr.

Co tak w ferworze :)
Dzięki za informację :)), ja jako tako.
Jak tam złożone to i gniot.

A poza tym to nie kosz :)))

w dziale dla poczatkujących bylby ok;)pozdr.

Wiersz, mogę na P przeniść dopiero za ileś godzin.
:(
pozdr.

moim skromnym tekścik zajebisty,
no ale nie ma upadlych aniołów, nie ma zgubionej milosci i życia w samotności przy wódce, więc oklasków na orgu nie zbierzesz,

Nie przyszłam po oklaski, błądzę sobie, a swoje wiem.
Nie wierzę,
ale w takim razie jestem pierwszą upadłą aniołkową z pewnych wybrakowań, założę kółko dla zainteresowanych, poczujemy się bezpieczniej i raźniej:))),
bez picia, bez bicia, bez straszenia, bez zazdrości, sztucznego podniecania adrenaliną, poniżania i z relatywnym podejściem do życia. Może się zgłoszą.

Pan, do takich nie należysz?

do takich czyli do jakich,
bo ja to czytajac pani wypowiedzi co najwyzej moge strzelac co miala pani na mysli...
relatywistą jestem, ale piję bywam zazdrosny i lubię adrenalinę.. no i przede wszystkim - nigdy sie nie zrzeszam

Rozumiem, ok.
dobranoc.

Fly Elika:wszystko wydaje mi się dobrze,
tylko tą kocową pente bym zostawił, bez tego-"a wam jak się żyje ?"
Coś w tym stylu.:np;



Zbyt wiele nam zabrano
abyśmy mogli ten świat zmienić.



Pozdr, b;

J.S

Dziękuję J.S. za czytanie.
Napisałeś puentę na myśl bardziej uniwersalną, czyli dotyczącą problemu jakiegoś niemałego ogółu. Szkoda jednak, że trudność z sentencji spoczywa nie wiadomo gdzie. Bo nie jest niczym nowym, ani jakimś szczególnie wysublimowanym, wymyślonym, że z powodu niepowodzenia w miłości, zawodu, rozczarowaniach towarzyszących dodatkowo życiu, świat człowieka się rujnuje. Po raz drugi lub trzeci/nie wiem może, niektórym potrzeba nie wiadomo ile więcej/po porażce w głębokim uczuciu i dziwnych nagłych rozczarowaniach człowiek wpada w dołek, /a gdzieś drugi czyha sobie na życiową porażkę w świetle fiaska za szczerosć i oddanie/ z którego nie może wyjść, wpada się w większy dołek, na karku odrzucenia uczuciowości staje się wszystko trudniejsze. Tak jest i tak mają ludzie, nie wiem, gdzie tkwi ta trudność, by ten wspomniany ogół nie mógł się o okolicznościach jawnie wypowiedzieć i przyznać, że rozczarowania są nie tylko wstępem, ale też i niekiedy decydującym gwoździem do trumny, a czynienie z tego tematu podrzędnego jest druzgocące, ale też oszukiwanie tego tylko przez wzniesienie na ekranie kinematografią, jako tylko seans kilkugodzinny, i wniosku był kiedyś taki film np. :))- również. Przecież to trzeba zmienić. Chociaż przyznaję - nieraz brak mi takiej siły woli, aby się w pewnych niezrozumiałych okolicznościach przeciwstawić.


Pozdrawiam serdecznie