Obcy

w miłosnym uścisku
nie potrafią ogrzać
swych ciał
w pustym mieszkaniu
patrzą w ciemne okno
wymyślają osobno
najlepsze z kłamstw

ich nagie kształty
zimnym blaskiem
rozświetlają przestrzeń
przechodniom o oczach bez dna
przypominają figury kochanków
zastygłych w pozach
rozpaczliwej miłości

wtuleni w siebie nie pamiętają
jak smakuje szczęście
czekają na chwilę snu
który przyniesie
obrazy z dzieciństwa
ogród zapach wiosny
wołanie na kolację

samotni w odludnym mieście
wierzą już tylko w dotyk
po omacku szukają ust
jak ostatniego haustu
rzeczywistości

Można więc rzec, że tak obcy dla siebie ludzie, całe życie gubią się i odnajdują w sobie. Wydawałoby się, że w tym temacie trudno coś ciekawego i dobrze powiedzieć, a jednak, jeśli się tylko czuje jak, to rzecz wychodzi, czyli odsłania się (zresztą jakże ładnie i trafnie. Pozdrawiam

Leszku...ten,,haust rzeczywistości''cos mi zgrzyta;)...pozdrawiam ciepło

przegadane,
w efekcie nudne,

bla bla bla moja baba mnie zdradza

to masz kolego problem;)

Podoba mi się pierwsze zdanie Twojego komentarza, dzięki. Pozdrawiam. Leszek

Bernadetto, tak już jest, że rzeczywistość zgrzyta;).Dzięki za zajrzenie. Pozdrawiam. Leszek

to masz kolego problem;)
normalnie miszcz cientej riposty,
ale czegoz sie spodziewac od autora tekstu jak wyzej

w miłosnym uścisku
nie potrafią ogrzać
swych ciał
...
ich nagie kształty
zimnym blaskiem
rozświetlają przestrzeń
...
wtuleni w siebie nie pamiętają
jak smakuje szczęście
...
samotni w odludnym mieście
wierzą już tylko w dotyk

Mam nadzieję, że to baaardzo stary wiersz...

Nie.

W OSTATECZNOŚCI pozostają tylko zmysły, reszta kłamie, zawodzi;
jest w tym rozpacz ale i szczerość...
podoba mi się, bardzo!
J.S

Po tym musiałem zaprzestać czytania tekstu.
Banał itd.

pozdrawiam

ten akurat jakoś bardziej mi obcy,choć nie mówię że najgorszy
pozdrawiam

Bardzo ciekawe studium rozkładu związku. Podoba się.

Przyznaję stary, masz nosa, jak to się mówi;). Musiałem do niego dorosnąć, może za wcześnie wziąłem się za poprawianie ale mnie męczył. Zawsze chciałem napisać coś na temat "Samotności" Rilkego, nie jest to ostatnia próba, nie ze wszystkiego jestem zadowolony. Leszek

Dzięki Jacku, obok dystansu szczerość jest przy pisaniu rzeczą konieczną. Zwykle ryzykowną, uczucia sprawiają, że nie zawsze udaje się zapanować nad formą. Pozdrawiam. Leszek

Po tym musiałem zaprzestać czytania tekstu.
Banał itd.

pozdrawiam
Nie dziwię się, zresztą takich ryzykownych sformułowań dalej też nie brakuje. Tekst balansuje na granicy, by dotrzeć do celu, zdarza się, że noga się trochę pośliźnie;). Pozdrawiam. Leszek.

Dzięki Januszu za czytanie, tak już jest, że jak obcy to i gorszy. Pozdrawiam. Leszek.

Cieszę się, że się podoba. Pozdrawiam. Leszek.

Fantastyczny... Muszę przyznać, że mam słabość do wierszy o tematyce miłosnej. Twój ma w sobie tak wiele zawiłości, że nawet nie można w pełni okreslić jego nastroju. Pozytywny? Romantyczny? Pesymistyczny? Wszystko w jednym! Przy tym tworzysz przepiękny obraz, jak to mówią "Malujesz piórem", naprawdę fantastyczny wiersz.

No, całkiem inny niż te ostatnie. Ech, te nasze sentymenty do starych wierszy. Dla nas zawsze coś znaczą.
Pozdrawiam, Leszku.