Życia nić

Nim zblednie piękna noc,
Ustąpi brzaskom dnia.
Wylewa morze ros.
Ostatnia uschnie łza.

Nocka tulona płaszczem mgieł,
Ulega prawom mocy,
Ostatkiem żalu sypie łez,
Na pożegnanie nocy.

A aksamitu nieba czar,
Obrazy nocy szczodre.
Maluje nieba nowy dar,
Na morskie fale modre.

Chmurek wzburzony grzebień
grzyw,
Skąpany w mórz błękicie.
Pluszcze na niebie niemy wiatr,
Miarowym fali biciem.

Dla wyobrażni ludzkich dusz,
Na ciszy ranka wstanie.
Spijając nocy senny kurz,
Na wieczne przemijanie.

Jedno się rodzi aby żyć,
I spłaca z życia długi.
Inny przerywa życia nić,
Aby mógł żyć też drugi.

Józef Bieniecki