Nie lękajcie się

pędzą myśli wydmami
aż po kurhany marzeń
i ostańce rozsądku

nie widzę igielnego ucha
ani segregacji u bram

niestraszne nam groźby
skoro winnica pańską jest
a miłosierdzie nieskończone

Hm... bardzo to krótkie i jak dla mnie trudno jest cokolwiek powiedzieć - jednego jestem

pewien, że tutaj bardzo łatwo o nadinterpretację albo (jak chciał tego Culler, ale nie daję

urwać głowy) "nadrozumienie", a jeżeli chodzi o rozumienie, to kojarzy mi się z...

okolicznościami i strukturalizmem obozu zagłady narodowości żydowskiej (czy tam

jakiejkolwiek innej). Do takiej interpretacji skłania mnie segregacja, niestety (lub stety). Ale

może być inaczej: jest to po prostu zmyślony, przyśniony lub wyobrażony zapis życia

po życiu, a właściwie pewnej fazy, kiedy dusza odrywa się od ciała, przebiega przez jakiś

tunel i staje przed bramą, potem selekcja (ci tu, tamci tam). Groźby odnoszę do całej

otoczki instytucjonalnej Kościoła (czyściec, piekło i tede).

No cóż... myślę, że dobre, chociaż nie powala na nogi, ale przecież nie musi - skałnia do

refleksji.

Pozdrawiam.

Myśl jakaś jest, ale w ostateczności nie wybija się znacznie i ulatuje. Zastosowanie słów i motywów już istniejących (ucho igielne i "nie lękajcie się) stanowczo osłabiają wiersz. Antykoncepcja dobra, ale efekt słaby.
Liryczny drobiazg,
Serdeczności...

ta, myśl jest, ale wiersza nie uświadczysz

Dzień dobry Mariuszu. Miło, że podzieliłeś się szerszę refleksją.
Wzmianka o segregacji obozowej wydaje mi się trochę nie na miejscu, ale przecież, po opublikowaniu tekstu, nie mam już dalszego wpływu na ścieżki jego interpretacji.

Szkoda, że w uwagach pominięto tytuł wiersza.

Nie lękajcie się

Gdyby tak jeszcze forma nadążała za przesłaniem...
Słabo.

za dużo słów-kluczy, takie przeładowanie metaforyczne na zbyt małym spłachetku wiersza. to sprawia, ze wiersz obrzmiewa i gubi swój kształt

Pozdrawiam :)