Kolej na mnie

od wczoraj naprawdę kocham śniące się pociągi.
pełzną ze mną w ogonie, trzeszczą o starych podłogach,
gwiżdżą o miałkim piasku, kołyszą o ogrodowych huśtawkach,
a ja siedzę przy oknie z myślą: oby nie zapaść w jawę.
wtedy bardzo się dziwię, że wszystko można zebrać w garść:
pędy malw, koniczynę, włosy - i odchylić mi głowę do tyłu,
nawet pęk białych pasów z asfaltu, smugę czerwonego światła,
nawet smycze wszystkich psów w mieście. i siebie.

Senną koleją "w poszukiwaniu straconego czasu"...i przyszłego, o ile "kolej" na peelkę, by zebrać się w garść, przekroczy granicę jawy...

Dobre.

Sprawne pióro (pędzelek?) - dla dobra autorki, i tego Forum, niech ta kolej

zostanie na swoim miejscu, byłaby szkoda.

Pozdrawiam,
:::)

P. Stanisława - dziękuję :) tytuły to moja pięta achillesowa, więc tym bardziej się cieszę

P. Lecter - Serdecznie dziękuję za lekturę :)

P. Mariusz - Ja tu jestem od stosunkowo dawna i stale, tylko pisze tak rzadko że aż wstyd :) Dziękuję :)