Pouczający wierszyk o Borysie

Siedzi Borys na tratwie
Macha w wodzie nogami
Złapał w dłoń kawał płótna
Woła: Już odpływamy!

Woda cicha i płytka
Słońce w górze, dmie wietrzyk
Do żeglugi w dal morską
Dziś okazja najlepsza

Wiatr leciutko wzdął żagiel
Borys nogi wziął w górę
Tratwa z brzegu odpływa
W dali widać złą chmurę

Płyną deski spokojnie
W chmury paszczę ogromną
Fale wiatr groźnie wzmaga
Borys grozy niepomny

I tak by się zdało
Że przygoda przy wantach
Końcem życia spuentuje
Los głuptasa, birbanta

Ale franta los kocha
Bo nie kusi go lękiem
Z każdej trudnej opresji
Wyprowadza za rękę

Tak i teraz się stało
Borys twarz ma pogodną
Tratwa, frant, strzępek płótna
Skryły się w otchłań wodną

We wzburzonej kipieli
Żółta łódź się pojawia
Beztroskiego Borysa
Z wody rychło wyławia

Dla każdego smutasa
Pointa jest oczywista
W najtrudniejszej opresji
Lepiej ma optymista.

Tęsknimy @Ela_Ale :)