Echa normalności przebrzmiewają

ich cel
być słyszanym nie słuchać
siać stare chwasty w młodej ziemi
mówić jak chmury
czynić jak żmije

ich cel
być wspólnie samotnym w tłumie
młodych zdolnych atrakcyjnych
uogólniać wszystko i wszystkich
być źdźbłem trawy na łące
kroplą wody w morzu
płomykiem w pożarze

ich cel
nasze wykonanie

[sub]Tekst był edytowany przez Arkadiusz Nieśmiertelny dnia 27-08-2004 14:51.[/sub]

Muszę błagać na kolanach o jakieś komentarze?

Pocieszę Cię. Ja również nie mogę się doczekać komentarzy. Najwidoczniej rządzi tu hermatyczna grupa wzajemnej krytyki i adoracji :)))) Cóż, może z czasem uda się wniknąć w jej szeregi :))
Pozdrawiam
G.

Wielkie dzięki, to mnie pocieszyło... Ale nie mam zamiaru należeć do grupy w której czyta się i komentuje wiersze wybranych osób. Po co miałbym do niej należeć, jeżeli po opublikowaniu utworu nikt łaskawie nie napisze co o nim myśli (a o to mi chodzi, kiedy publikuję wiersz)? Jeżeli tak dalej będzie, to ja mówię: dziękuję. Mogę sam sobie czytać swoje wiersze i myśleć co o nich sądzę, a to na pewno bardzo rozwinie mój sposób patrzenia na nie.

Tym razem nie życzę nieśmiertelności - wkurzony Nieśmiertelny

A po co?



"ich cel
nasze wykonanie"
:))))))
----------------

"mówić jak chmury
czynić jak żmije"

Nie (sen wariata?)

Nie życzę Śmieszności :)
pzdr. bezet

Nie (sen wariata?)

Nie życzę Śmieszności :)
pzdr. bezet

Dziękuję za dużo mówiący komentarz, który na pewno sprawi, że zastanowię się ponownie nad wierszem i rozwinę się w twórczości.

niczego nie życzę

"być wspólnie samotnym w tłumie"
na +
pozdrawiam serdecznie

"siać stare chwasty w młodej ziemi"
"być wspólnie samotnym w tłumie"
sprane motywy jak stare gacie
"ich cel
nasze wykonanie" - jak się pisze takie coś, to nie dziw, a i cel łatwiejszy do trafienia