Żyć chwilą

zadeptałem w łazience rybika
takie małe oślizgłe stworzątko
myślicie że niechcący
otóż nie

będę się mścił
raczej ze złości i z premedytacją
na mojej ręce podanej życzliwie
ludzie podeptali palce

byli niedobrzy
a czy ja muszę być dobry
nie otrzymałem wdzięczności
tylko zawód i ból

teraz stanę się podły
nie przepuszczę muchom i pająkom
stonodze powyrywam połowę
a niech sobie kuleje

tylko z kobietami nie poradzę
te ich łzy na rzęsach
gładkości białe słodkości
i ta buzia z miną anioła

wiem ze oszukają
ale przez chwilę będę żyć

Marian Borowski. 28.10.2009, Gdynia

Najbardziej podoba mi się stonoga! Coś jest, jakiś paradoks, żart. Potem: owszem, owszem, ale...troszkę zbyt dosłownie. Podsumuję, bo nie wybrzydzam: wiersz się podoba. Pozdrawiam, Para:)