Miłość i gwiazdy

Na lata wonnym kobiercu,
na brzegu łagodnym rzeki,
dwie pary oczu zamglonych
patrzą ku gwiazdom dalekim.

Noc taka cicha i ciepła
i chłopak przytula dziewczynę,
a szepty gorące wsiąkają
w tajemną mroku tkaninę.

Płoną im serca uczuciem
i płyną wyznania serdeczne,
że kochać się będą miłością najczystszą
i wieczną, jak gwiazdy są wieczne.

I to właśnie jest najpiękniejsze,
to najprawdziwszym jest cudem,
bo choć miłość przeminie i gwiazdy wygasną
mówi prawdę i jedno i drugie.

ja bym nieco dopracowała
pewnie sentencję ostatnią zmieniła

dla mnie bliskość dwojga osób jest piękna niepowtarzalnością
chwila zapatrzenia, zasłuchania w siebie warta jest życia
i cóż, że przeminiemy, ale to my czujemy, pragniemy, tęsknimy
a reszta ... pajęcze rekwizyty

pozdrawiam serdecznie
seweryna

kochać i być kochanym to na największy cud świata /a jeszcze umieć to opsać to drugi cud
pozdrowienia krystyna

Witam, Pani Seweryno:-).

To jedno z moich wcześniejszych dokonań - wiem, że nieudolne, jednak z pewnych względów dość cieplutko wierszyk traktuję:-).

Amen.

Pozdrawiam i dziękuję pięknie:-).
******************************************


Jak najbardziej, Pani Krystyno. Olać bajdurzenie o chemii.

Dziękuję - pozdrawiam serdecznie:-).

Yourku,
do cholery! - zawstydzasz mnie :)

"bo choć miłość przeminie i gwiazdy wygasną
mówi prawdę i jedno i drugie"

- to było tak kiedyś?
:((((((

pzdr. bezet ;)