Filemon I Baucis

obejmij mnie konarami
w wodospadach ciszy
wtulimy się w sierść wieczoru
wilgotną i ciemną

meandry gwiazdozbiorów
wiatru szept usłyszą
spełnionej obietnicy
- zawsze będziesz ze mną

bo w ciepłym drewnie nadal
dawne serca biją
i obiecuje wieczność
niebo ponad nami

i trwamy tak dla siebie
każdą twania chwilą
zielonolistnie wierni
niezmiennie ci sami

miałam nie pisać już o miłości po ostatniej wpadce ale temat jakoś sam mi się nasunął

Śliczny wiersz, czytał mi się tak lekko, z przyjemnością przechodziłam do kolejnych wersów, naprawdę piękne
Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Pani Małgorzato! Do jasnej Anielki!
Nie urzekł mnie ten tekst... Choć parę metafor przypadło mi do gustu, to mimo wszystko zbyt wiele wersów typu 'ale to już było', np.

spełnionej obietnicy
- zawsze będziesz ze mną

i obiecuje wieczność
niebo ponad nami

i trwamy tak dla siebie
każdą twania chwilą


W połączeniu z tematyką... No nie mogę się przełamać do tego wiersza. Cały czas "Obłoki" pozostają daleko z przodu... Choć ten wiersz jest o niebo lepszy od poprzedniego. Właściwie to czyta się rzeczywiści przyjemnie, tekst sam w sobie nie jest zły, ale zbyt wiele takicyh powstało i nie zachwyca niczym. Tak na 4=

Rzeczywiście "lekkość" tego wiersza jest niesamowita, takie wiersze lubię najbardziej! Mi ostatnio jakoś ciężko idzie, więc tym bardziej podziwiam

Małgorzato, jesteś kobietą to i o miłości piszesz
Podoba mi się porównanie miłości do długowieczności i stałości drzew, tylko żeby to tak naprawdę było . dobrze się czyta
pzdr

Wiersz bardzo przyjemny w odbiorze, leciutko się czyta,prawie przepływam przez kolejne wersy.
Pozdrawiam