Roklin

Uważam podobnie jak przedmówca. Dosyć to manieryczne. Mniej czasem znaczy więcej.

Bardzo bezpośredni, piękny jest ten fragment, który zacytowała wyżej Nata :) Myślę, że za jakiś czas wróci czas, kiedy wiara jest bardzo ważna.

Moim zdaniem warto by było wyrównać rytm, wiersz by na tym tylko zyskał. Całość warta dopracowania, zwłaszcza ostatnia zwrotka, gdzie gubi się gramatyka. Pozdrawiam :)

Świetna, urocza piosnka mieniąca się wieloma barwami. Bardzo nastrojowo :) Super!

Tak, czas niesamowicie szybko płynie. Inna sprawa, że od jakiegoś czasu niewiele piszę, więc wydaje mi się wciąż, że to świeżak. Ja niestety nie umiem grać i śpiewać, choć może to jest jakaś myśl? Pamiętam, że jak pisałem ten tekst, to słuchałem dużo starego rocka - i to był dobry pomysł, bo przy tej muzyce wychodziły dobre, rytmiczne teksty. Ciepły uśmiech to jedna z piękniejszych rzeczy, jakie możemy otrzymać od ludzi. Trzeba go jeszcze umieć przyjąć. Pozdrawiam serdecznie :)

Mam nadzieję, że część druga to będzie nowa myśl, nawiązująca do tej, a nie jej kontynuacja. Obawiam się, że w tym chaosie wielu się nie odnajdzie.

Barwna, ciekawa postać, myślę, że warto by było Twoją myśl rozbudować. Trochę za bardzo przypomina to notkę z encyklopedii. Jakoś tak bardzo sercem, oczami poruszyć. Z sympatią :)

Mnie się podoba. Temat podany na ludowo, czyli na chłopski rozum, zgrabnie i z wdziękiem. Moim zdaniem dobrze jest poszukiwać samemu i szukać czegoś nieznanego. Nie wiedzieć, dokąd się idzie, ale mieć w tym jakiś cel. Uczucia są częścią natury ludzkiej, a prawda? Czym jest prawda? Czasem lepiej czuć niż myśleć. Zatrzymał. Pozdrawiam, Waldemarze :)

Dziękuję :)

A nie w trawie lub na łące? ;)

O, tak, uśmiech jest piękny, zwłaszcza kiedy wiesz, jak wiele znaczy dla tej drugiej osoby :) Pozdrawiam serdecznie :)

Raczej wariacja na temat osobisty. Trochę dodałem od siebie do tej historii. W każdym razie ta druga postać jest inspirowana rzeczywiście istniejącą. Tak to u mnie bywa, że piszę o tym, co mnie spotyka w połączeniu z inspiracją muzyczną.

Dziękuję :)

Dobre to, Sylwestrze, taki przyczynek do szerszej dyskusji. Myślę, że człowiek pragnie w jakiś sposób odizolować się od natury, skoro nie może jej ujarzmić. No bo zwróćmy uwagę na szkody powodowane przez różne dzikie zwierzęta w miastach czy na wsiach (uprawy). Stąd te polowania, stąd odstrzały stworzeń, które pod wieloma względami są słabsze od nas. I jeszcze jedno: nie było takiej społeczności ludzkiej (w szerokim rozumieniu), która potrafiłaby naprawić wszystkie szkody spowodowane przez siebie w środowisku. Tak naprawdę to w tym celu należałoby się ograniczyć w potrzebach w stopniu nie odpowiadającym większości z nas. Pozdrawiam, zdeklarowany wszystkożerca (no dobrze, może nie wszystko zjem) :)

Własnych tytułów nie piszemy w cudzysłowie, bo nikogo nie cytujemy i nie naruszamy jego praw. A tekstu nie rozumiem. Dlaczego wazon w lesie (nie tam jest chyba jego miejsce?) i o co chodzi z tym przecieraniem?