Dekompozycja oddalenia
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Rafael Marius 5 539
Wiele osób ucieka z miast na wieś, mijając się z tymi, którzy obierają kierunek odwrotny.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 540 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 574 wyświetleń
-
- 19 odpowiedzi
- 325 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 172 wyświetleń
-
- 14 odpowiedzi
- 282 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez violetta · Opublikowano
@Tyrs wczoraj spotkałam parę, byli upici, ledwo szli na nogach, mówili po angielsku, przekomicznie wyglądali. -
Przez Tyrs · Opublikowano
Oto historia Jakuba, story Jonasza, uwiedzenie Józefa – nie przez kobietę, lecz Boga (podobno mężczyznę) – samotność, obcość, mętne obietnice. I wbrew logice – brak czasu, przeczucie twierdzenia Einsteina, triumfu teorii nad empirycznym dotykiem. Śnił mi się straszny statek, twarze w grymasie – szerokie źrenice umarłych, strach lub brak światła, usta krwią zalane, imię wypisane henną, ilość pieczęci - nawet nie liczyłem. Wyszliśmy się zapić – umrzeć w teatralnych lalkach, rozedrzeć rdzeń postaci, zdeformowanych marionetek. Wyszliśmy się przejść po ludnej stronie Warszawy, mając przy sobie rewolwer i trzysta złotych, dwa dowody, jedno prawo jazdy – zupełnie niepotrzebne, dwa półlitrowe kubki. Trudniłem się żebractwem, czy opływałem w luksusy, jak Ty – najdroższa. Czy miałem coś wspólnego z zamachem w Memphis. Czy byłem czarny jak Luter czy biały. Po której stronie stałem, czy skoczyłem? Czyim byłem ojcem, kogo synem. Czy wyzbyłem się belki w oku, wywracając powiekę – zawiniętą rzęsę. Czy umarłem w grzechu. Czy żyję? Kim jestem? Ile żyć przede mną? Co w tym jednym? Nie tak. -
Przez Poezja to życie · Opublikowano
Gdzie jesteś? Czym się stajesz? Czy dobrych ludzi nie poznajesz? I gubisz się w odmętach szaleństwa Powiedz mi prawdę o sobie -
Przez kollektiv · Opublikowano
czytam wiersze nadrubinowe nadpurpurowe najczerwieńsze z czerwonych w których nie ma krwi -
Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano
A zatem, ta nazwa, która w życiu Anglika Od dzieciństwa mu towarzyszy — Waterloo — To oznacza. Słońce zachodzi. - Walczyli tu, Aż do zachodu słońca. - słowa przewodnika. Brak im "akcentu" który aktorzy by mieli, Jednak jak sądzę, wzruszające. Ja, z godnością Nie szczerzyłem się, to już coś; — oni z pewnością Trzymali linię. Nie uciekli, lecz zginęli: Jak dotąd dobrze. - Pod każdą pola ornego piędzią - (to przewodnik) - polegli leżą w grobie, Z trzech narodów, żyć wielu tysięcy ofiara. - Miałbym płakać? Szanowni, ta ziemia jest stara: Nie ma jednego miejsca gdzie, na całym globie, Pośród kurzu, nie było by prochu ludzkiego. I Dante (1849) - po rodzicach ma włoskie nazwisko, ale kształcił się w Anglii. Znany malarz (prerafaelita), ale też poeta. Ten sonet, napisany dla brata jako część sprawozdań z wycieczki po Europie, został opublikowany dopiero w 1890 - pośmiertnie: So then, the name which travels side by side With English life from childhood—Waterloo— Means this. The sun is setting. “Their strife grew Till the sunset, and ended,” says our guide. It lacked the “chord” by stage-use sanctified, Yet I believe one should have thrilled. For me, I grinned not, and 'twas something;—certainly These held their point, and did not turn but died: So much is very well. “Under each span Of these ploughed fields” ('tis the guide still) “there rot Three nations' slain, a thousand-thousandfold.” Am I to weep? Good sirs, the earth is old: Of the whole earth there is no single spot But hath among its dust the dust of man.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się