[brzydka kobieta i może /cover/]

Przewrotna z Ciebie kobieta Intarsjo, prawdziwa kobieta. Z "pazurem" - bardzo dobry cover. :)

[Czekanie]

Dzięki za Wasze przyjazne komentarze. Fajnie wiedzieć, że kogoś to "rusza". Pozdrawiam

[brzydka kobieta i morze]

Bardzo piękny wiersz, przejmuje mnie dreszczem... pozdrawiam utalentowaną autorkę :)

[Czekanie]

Czekam jak ślimak zwinięta
obok życia płytko przechodzę
wciąż czekam aż obudzisz
się we mnie
i poczuję tę miłość maleńką
od środka

jestem czekaniem
otchłanią miłości do Ciebie

chciej
proszę
już się we mnie rozgościć
PROSZĘ
bo jestem czekaniem

tylko czekaniem
(zapukaj leciutko
do mego serca Kochanie)

[świniopies*]

Ten wiersz "podnosi mnie na duchu" i dodaje siły, gdyż tydzień temu pożegnałam się z tym paskudnym nałogiem. Będę go sobie czytać co rano. Pozdrawiam i trafiłaś Intarsja w sedno :)

[Jaki strach...]

jaki strach

jakie oczy w czaszce
zamykam
dłonią kładę na stole

obok kart

jaki dajesz
nieludzki strach

i czy wiesz
że jestem tylko trochę
sobą
tylko
tyle
co
wczoraj

i czy można
w ten sposób

zapalać mieszkanie
i suknie
i włosy
czy można się
w siebie wmajaczać

czy da się
w ten sposób żyć...

ja nie wiem

ja
nie
wiem

[Wyszumiała]

Zgadzam się z Eugeniuszem, nastrój Czterech pór. Dobrze brzmiące zakończenie. Pozdrawiam :)

[Światłocienie życia dwóch osób]

"sterylnie ocenzurowane obrazy wystawiają na wernisaż" - to obraz nas własny, jakim wciąż karmimy świat - codzienna obłuda, dobrze powiedziane i ładnie wyrażone. Pozdrawiam :)

[pech]

bardzo ciekawa zabawa słowami, które oddają melancholijną prawdę. Z przyjemnością przeżywam Twoją twórczość Intarsja. Pozdrawiam i dziękuję za Twój u mnie ostatni komentarz :)

[Szepcze...]

szepcze
że w głowie mnie pełno
że jak bomba
w nim tykam

jeszcze

aż ogień jakiś
błyśnie
w nim wulkany

ciało rozerwą
i w strzępach dłoni
mnie wyszuka

wróci
w ramiona wierzby rozpłakanej
do piersi młodych które wyrzeźbił

i płacz z oczu zedrze
z duszy wytarga

w ciało
na sztaludze rozpięte
dłonią oddech ludzki przywróci

zostawi
rysunek olejny na skórze
obraz na mnie rozkoszny
zostawi
zatrutej Malczewskiego studni

[Szatan albo Bóg]

zawieź mnie
ubraną tylko w strach
przed Bogiem

zawieź mnie
gdzie nie ma nic
oprócz nas

zabierz
i włosy uczesz porządnie

będziemy
światłem
miodem
ciałem

wtedy nikt nas
nie skreśli

zawieź mnie
do swoich ust
i dawaj łykami pełnymi
siebie

inaczej zgaśnie mi serce
potargane

zabijam kobietę w sobie
ty mnie uratuj...

(zanim zamknę oczy)

wtedy zaśniemy
pod kołdrą ze skór
i do bram mosiężnych
nas zawiezie
Szatan albo Bóg...

[gdy wszystko wrednością]

ma w sobie tę prawdę... :)

[Nie wiem]

Dzięki, byłam ciekawa pierwszego komentarza :)

[dla Ciebie]

krótki, ale wiele wyrażający

[Nie wiem]

i nigdy nie wiem jak dotrzeć
jak w drodze nie upaść
jak dotrzeć do siebie
nie płakać

i tylko ten dzień który będzie
tylko duszę wyrywa by jeszcze
tylko stać i patrzeć przed siebie
nie płakać

niech ten dzień piękny będzie...

[O pewnej walce w pokoju wieczorem]

piękne budowanie słowami, uwielbiam taki dreszcz nieokreślony po przeczytaniu...

[nic to]

nie do końca przemyślany, bo brak tu jakiejś myśli głównej, czegoś do zastanowienia...

[Zakrzyczał Pan...]

zakrzyczał Pan
krzyczał
i ciemność się stała

i wołał ogniem
krwią
wołał swoim
lękiem bożym

na dachach ptaki
pękły
w dół lecąc
skrzydeł palcami
łapiąc powietrze czarne
w dół spadały

ludzie nadzy ze skór
szeptem śpiewali

o Bogu

zaśmiał się Pan
i kroplę deszczu

na ogień rzucił
czerwoną łzę deszczu

wielki
śmiech
Stwórcy

i wołał do nich
że stopami swymi
ludzi zadepta

wołał
że dosyć
że głowa mu pęka

dotknął skroni
by czarna ziemia
w pustkę spadła

i się zawahał

przyszła noc

ptaki na popiele czarnym
usiadły

czarna Ewa podała
żebro złamane

noc i dzień
pierwszy