Niewygoda

Za tym, gdzie transzeje w rowie, nad glinianką jest sitowie... chociaż czołgi rozebrano, sarnom drogi nie z- orano.

Nie wyliczam, czy to żale i nie szkodzi mi to wcale, chcę by były różne trędy a nie tylko jeden wszędy.

Najlepiej prywatność ze służbą pogodzić: użyć pełni życia, boś po to się rodził, by w przyjaznym czasie sięgnąć ile da się i te chwile doczesne na ziemi osłodzić.

Nakło- nił pilot swoją maszynę, by zeszła na dół ponad nizinę wprost na lotnisko granicy blisko, choć nici z beczki, ptaka nie minę.

wolę, gdy przy mnie będzie, kto lubi jeziorko łabędzie; tancerze tam z wdziękiem szaleją, łzy tylko z radości się leją...

Swoim godłem, gżegżółko, toś mnie zaskoczyła; wykukałaś w klawiaturę prawie jak rodzina... i ja też czasami słucham tej ptaszyny w lesie koloratur bardzo dźwięcznych, które echo niesie.

Za zakrętem chłopcy stali i z radaru zczytywali, z jakim aktor wypadł piętnem, nim się znalazł za zakrętem.

Czy można na te okropne kleszcze poradzić koziołkowi coś jeszcze, żeby nie bolało, gdy go gryzie w ciało, a jak go wyrywa, żeby nie zostało?

Stary las jest za Jaglakiem i zazula w lesie kuka, za tym starym poligonem po- mieszkuje taaaka sztuka.

Wynikało z jednej rzewnej pioseneczki: dwa warkocze złote oraz z tasiemeczki serce w piersiach pannie drgało, z oczu morze łez się lało, tak z mi.ości ponoć płaczą młode cześki.

Ciżba czytelników w bardzo ważnym dziale dużo przygaduje lecz nie tworzy wcale; spadają z księżyca, nie będę wyliczać tylko przypnę etykietkę 'specjalis- normale'.

Ale był jeszcze tęczy drugi koniec, który wskazywał osiedla granice i barwy snuły się w osiedla stronę ukolorowiając tą okolicę.

obraz piękności anioł i czarownica po drugiej stronie

no don dno n on dno don on dno don o no don dno no no don on o non dno no ono dono don od odo do no o no no don on

Kozioł to może jeść i opieńki, bo zbierać grzybki kłopot niewielki i w lesie czasem rośnie ich w bród, więc koziołkowi nie grozi głód.

A jak ktoś ma nerw pobudny, to w leczeniu jest za trudny, i powstrzymać się nie może od odruchów - temu gorzej...

więc teraz złota poszukiwać trzeba, skoro wskazała miejsce tęcza z nieba, tylko mnie dziwi ta wskazówka srodze, że to wypada za miastem na drodze

stanęła tęcza raz na kształt bramy, ja szłam z ogrodu z jabłek koszykiem i pod tą tęczą, z zachwytu jęcząc, grzałam jabłuszka barwnym promykiem

A wiosną latem i jesienią, gdy się kolory wokół mienią, to może w tęczę się owinę od głowy aż po samą zimę.

Gorzej, bo wcale go już nie widać, wsiąknął, dosłownie efemeryda, tylko płaszcz został, bo to już wiosna, a ten pan to był zimowy brzydal.

Podobno miał też swe koźlęta, lecz - jak to się stało - nie pomnę, podobno je chował na serkach, zjadały te serki łakomie.

Tak, prawda, był w jasnym, modnym dziś kolorze z dodatkiem cytrynki przygaszonej w zboże, lecz co mi w tym tańcu po takim łamańcu, co to na poręczy krzesła taniec przespać może.

A huncwot Koziołek Matołek zawinął swe rzeczy w tobołek i gdzie oczy ponieść mogą wnet wyruszył krętą drogą.

Zabrzmiały dźwięki poloneza, lecz płaszcz był tylko za tancerza przez poręcz przewieszony ten tancerz ułożony, czas zacząć taniec... nie przybieżał.

Ja ba da ba jaskiniowcy, a w jaskini nietoperze podwiesiły cały sufit, choć za bardzo w to nie wierzę.