[Ślepa ja]

Proszę Was o komentarze, o opinie. Piszcie szczerze.

[Czekając...]

Proszę wszystkich o ocenę. Szczerą ocenę.
Pozdrawiam.

[Czekając...]

Czekając
Na coś,
Coś innego, znaczącego,
Na coś
W co mogę uwierzyć,
Albo dla odmiany nie
To coś, to coś jest wieczne
Ja myślę
I wierzę,
Że się doczekam

[Interpunkcja życia]

Dzięki za opinie. Pozdrawiam.

[Interpunkcja życia]

Proszę o szczere opinie.

[Interpunkcja życia]

Moje życie
jeden marny znak zapytania
Stojący
między wieloma kropkami, przecinkami, wykrzyknikami
Zagubiony
wśród tych wszystkich interpunkcyjnych znaków
Marzący
że kiedyś ktoś go zauważy
I postawi
w zdaniu złożonym,
nie pojedynczym
jak dotąd

[*Byłeś*]

Proszę o szczere komentarze

[*Byłeś*]

Bardzo was proszę o komentarze. Tylko szczerze!

[Ślepa ja]

Dzięki za komentarz. Pozdrawiam.

[*Byłeś*]

Byłeś
mą zagadką,
iksem,
niewiadomą.

Byłeś
tajemnicą
strasznie
pogmatwaną.

Byłeś
w moich myślach
gościem
bardzo częstym.

Byłeś
moją żądzą,
bóstwem,
snem namiętnym.

Byłeś,
Już nie jesteś
Czemu? Pytam znojnie.
- Bo kochać mnie nie chciałeś,
poległeś w uczuć wojnie.

[Twoje]

Dzięki za opinie. Wszystkie. Pozdr.

[Twoje]

Twoje oczy
pełne miłości i nadziei
Twoje usta
nasycone pragnieniami
Twoja szyja
czekająca na moje pocałunki
Twoje dłonie
delikatne niczym jedwab
Twoje ciało
takie wierne i oddane jednej osobie
Jak myślisz,
Komu?

[Ślepa ja]

Mój Boże,
Czemu ci nie zaufałam?
Czemu nie uwierzyłam?
Chociaż dawałeś mi znaki
Takie drobniusieńkie, niewidoczne gołym okiem
Które mogły sprawić,
Że byłabym szczęśliwą,
Ze te zwykłe promienie słońca
Mogłyby zamienić się w promienie radości
Takiej niesamowitej radości
Rozpętanej w ogniu miłości
Szalonej
I cudnej…

Dopiero teraz
Kiedy włożyłam te okulary
Których szkła mądrości
Oprawione są w nici chciwości
I żądzy
Żądzy miłości.
Teraz zobaczyłam te promienie
W takim „Twoim” świetle
Świetle niebios,
Wiem,
Że chciałeś mi pomóc
A ja,
Głupia i ślepa
Odrzuciłam cię
Nie mówiąc ni słowa,
Bez żadnych tłumaczeń

Teraz Cię przepraszam,
I proszę
O jeszcze jedną szansę,
Obiecuję, że z niej skorzystam
Ale nie dla Ciebie,
Tylko dla mnie – tej głupiej i ślepej.

[moja pustka]

Nie wiem, dlaczego
Dlaczego to wszystko zniknęło
Dlaczego zamiast siedzieć w zaludnionym teatrze,
Oglądając komedię
Śmiejąc się do rozpuku...
Stoję w pustym kinie
Którego szary ekran
Doprowadza mnie do łez…
Dlaczego?!
Dlaczego nie wierzę,
Że to, czego tak bardzo pragnęłam,
Co miałam w zasięgu swojej dłoni
Ulotniło się
Jak wiatr
I pozostał tylko szloch
Szloch w pustym kinie

[****]

Czekając
Na coś,
Coś innego, znaczącego,
Na coś
W co mogę uwierzyć,
Albo dla odmiany nie
To coś, to coś jest wieczne
Ja myślę
I wierzę,
Że się doczekam